Examenrooster

Voor mensen die het willen weten en misschien zelf tijd zouden willen nemen om aan me te denken, hier de examens die nog moeten gaan komen:

Vanmiddag, 13.30 - 16.30
Biologie

Morgenochtend, 09.00 - 11.30
Frans

Maandag, 13.30 - 16.30
Nederlands

Dinsdag, 13.30 - 16.30
Engels

Woensdag vrij.

Donderdag, 13.30 - 16.30
Wiskunde

Pff. Maar! Nog xe9xe9n week en dan ben ik klaar voor dit jaar.
(Als ik slaag dus, anders nog herkansingen.. )
Ik zie het meest op tegen biologie en wiskunde.
Maar het komt vast wel goed.
Hoop ik, wil ik.
Denk ik niet.

Ach ja. Oja, geschiedenis is een beetje twijfelachtig doordat er een vraag niet klopte dus de normering wordt veranderd.. xf3f ik haal het net, xf3f ik haal het net niet..

Wat maakt het uit. Volgend jaar weer een kans .

Examens

Economie ging boven verwachting goed. Dank jullie wel.
Na het bekijken van de antwoorden op internet heb ik berekend dat ik waarschijnlijk een cijfer rond de 7 gehaald heb. Allemaal doordat jullie (al was het maar een moment) aan me gedacht hebben.

Ik had misschien alleen moeten zeggen dat jullie vanochtend ook aan me hadden moeten denken . Ik ben net klaar met het examen geschiedenis. Ik heb echt geen idee van hoe ik het gemaakt heb. Ik zat aan een tafel waar ik het eerste half uur meteen sinaasappelsap op knoeide, naast een nerveus vwo-ertje dat alles nog twee seconden voor het examen aan het doornemen was.

Straks maar naar de antwoorden kijken..

In één week

In één week
tien jaar ouder
Veel meer lijnen
minder kleur

In één week
van een vrolijke
naar een sombere
trek om haar mond

In één week
er kan zo
verdomd veel gebeuren
In één week..

In xe9xe9n week

In xe9xe9n week
tien jaar ouder
Veel meer lijnen
minder kleur

In xe9xe9n week
van een vrolijke
naar een sombere
trek om haar mond

In xe9xe9n week
er kan zo
verdomd veel gebeuren
In xe9xe9n week..

lekker dan..

Ik ben chagrijnig.
Ik heb hoofpijn
keelpijn
koorts.

Fijn, griep.

Kan me nergens op concentreren, al sinds de begrafenis.
Ik ben ineens een stuk minder zeker over dat slagen.

Dat wordt nog leuk morgen. Eerste examen, economie.

Van half twee tot vier. Denken jullie aan me?

---

Sorry voor mijn schandalig lange afwezigheid-zonder-vooraf-opgegeven-reden.
Ik heb een goede reden.

Op vier mei is mijn 26-jarige oom Andreas overleden na meerdere hersenbloedingen.
Zomaar.

Echt waar.
Ik geloof het ook niet.
En toch.

Toch hebben mensen afscheid van hem kunnen nemen op mijn verjaardag, 9 mei.
Toch heb ik een stuk voor hem geschreven om voor te lezen op zijn begrafenis, 10 mei.
Toch voelt het alsof er een gat in me zit dat nooit meer gevuld kan worden.

Toch is mijn broem (veel meer broer dan oom)
niet aanwezig als de rest van de familie dat wel is.

Mijn hoofd is leeg, mijn lijf is leeg.

De vuurkorf

De vlammen verhitten de voorkant van mijn lichaam, en deed onze gezichten oplichten in het donker. We waren stil. Ik dacht na over wat er gezegd was, over hoe ik me voelde. Zouden de anderen daar ook over denken? Ik keek ze aan. Aan de gezichten was niet te zien wat er in hen omging. Misschien wilden ze dat wel niet laten blijken. Exe9n van hen keek recht in mijn ogen. Ik glimlachte. De ander liet een boer, en mijn oogcontactpersoon keek weg en begon te lachen. Toen liet hij ook een boer. Verwachtingsvol keken ze mij aan.

Vanavond was ik xe9xe9n van de jongens.

Onvergetelijk optreden

Langzaam duw ik het dakraam open, me bewust van de druppels die langs het glas glijden. Ik steek mijn hoofd naar buiten en adem diep in, genietend van de lucht die regen na een hete dag brengt. Ik buig me wat verder naar voren en bekijk de natte wereld. De wolken zijn al aan het wegtrekken, en een paar onzekere zonnestralen laten zich zien. Ze verlichten wat bomen en de tuin naast de onze. Ik hoor de achterdeur van het huis dat bij die tuin hoort dichtslaan, en blijf nieuwsgierig kijken. Een meisje van een jaar of zeven komt naar buiten en kijkt om zich heen. Haar blik blijft lang gericht op een grote plek van het grasveld, verlicht door de zon die nu toch echt de ruimte krijgt van de wolken. Ze loopt er naar toe, en ik blijf kijken, alsof dat meisje met de bruine haren en een glimlach op haar gezicht een wereldwonder is. Aangekomen op de zonnige plek begint ze te zingen. Zacht, met onverstaanbare woorden en een onherkenbare melodie. Dan begint ze er bij te dansen. Ze draait rond, en haar armen draaien mee. Ze bukt en springt omhoog als een balletdanseres, terwijl ze blijft zingen. De zon kijkt toe, de wereld is haar podium. Dan kijkt ze omhoog, recht in mijn gezicht. Meteen staat ze stil, en haar mond klapt dicht. Ik glimlach snel, maar het meisje verlaat haar podium en verdwijnt in het huis. Teleurgesteld laat ik mijn hoofd weer binnen komen, en zet het dakraam op een kiertje, terwijl de zon zich weer achter de wolken verschuilt.