Ik leef

Dagen glijden voorbij terwijl ik mijn leven leef. In mijn hoofd schrijf ik elke dag een verhaal met zinnen waarvan ik niet wist dat ik ze in me had. Tussen het lachen huilen en zingen door verstrengelen woorden zich met beelden. Het was een mooie kerst. Het heeft me goed gedaan, merk ik, nu de laatste minuten van deze tweede kerstdag wegtikken. Niet dat ik veel gedaan heb. Gegeten, gelezen, gelegen, gelachen. In willekeurige volgorde en zo vaak als kan. Ik denk veel na. Over wat er was, over hoe het is, en over wat er gaat komen, of niet. 2005 is een jaar om niet te vergeten. Nooit had ik kunnen denken dat dit jaar zo ingrijpend zou kunnen zijn. Zo intens verdrietig, zoveel sporen nalatend. Maar de kerst was goed. Zelfs met ons verdriet, met de veranderingen, en de machteloosheid. Ik voel me zoveel ouder dan vorig jaar.

Maar ik leef, en ik vind dat ik dat nog best goed doe. Ik leef, en dit jaar heb ik verdriet gevoeld als nooit tevoren. Ik leef, en doe dingen die me gelukkig maken. Ik leef, en leef, en leef. En de kerst was goed. En zelfs wit, hier in het midden van het land, de laatste twintig minuten.

Lieve lezers. Bedankt voor het nog steeds mogen spuien van mijn woorden, die anders opgesloten zouden blijven. Ik wens jullie allen een gelukkig, gezond, geweldig 2006, vol liefde toe.

18 december

En dat ik dan lach, ook al ben je er niet. En dat ik naar je bevroren naam kijk, en bedenk dat het wel heel koud moet zijn daar onder, maar dat jij het toch niet koud hebt. En dat ik even naar de data eronder kijk. 18.12.1978 - 04.05.2005. En dat ik normaal misschien een uurtje aan je gedacht zou hebben, of misschien twee, of drie, maar zeker niet de hele dag. En dat je er gewoon zou zijn, dat ik zou weten waar je was. En dat als ik om me heen zou kijken niet alleen je mamma, zus, liefje, vriend en neefjes zag, maar jou er bij. En dat het verdomd kaal is zonder jou.

En dat het toch een goede dag was. We hebben je geboortedag gevierd zonder jou.

De eendagsvlieg

Het vliegje werd wakker en keek om zich heen. Het had heel veel broertjes en zusjes. Hij keek naar de lucht en voorspelde dat het een zonnige dag zou worden. Zijn broertjes en zusjes begonnen met elkaar te spelen, en om elkaar heen te vliegen alsof ze niks beters te doen hadden. Het vliegje wist het wel! Hij zou dit de mooiste dag ooit maken. Hij spreidde zijn vleugeltjes en begon met het verkennen van de weidse wereld waarin hij was beland. Toen hij een tijdje bezig was geweest met verkennen begon hij zich te vervelen. Hij daalde neer op een bloem, die hem vriendelijk goededag wenste. Hij keek om zich heen en vroeg zich af wat hij nu zou kunnen doen.

---

And I don't know why you're gone, now you're gone
No beautiful goodbye
You will never leave my mind
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, yeah you're a star in heaven

One word - Anouk

JCS

Wauw. De musical was buitengewoon super overweldigend fantastisch geweldig indrukwekkend.. onbeschrijfelijk. Ik heb ontzettend genoten, ben verliefd op Judas, en heb gehuild met Maria. Ik wil nog een keer.

Drukke decembermaand

De maand begon met de verjaardagen van twee broertjes. 1 december werd de xe9xe9n vijftien, 4 december werd de ander 5, en we vierden het 3 december van beide. Gisteren zijn we bezocht door Sinterklaas, en schandalig verwend. Vrijdag ga ik naar de Nederlandse musical Jesus Christ Superstar, nog als slagenvoormijnexamencadeautje. Zaterdag de hele dag op de twee jongste broertjes passen, zondag even rust. De week daarop naar de bioscoop, verjaardag van neef, en van Andreas dus dat wordt leuk, dan de kerstmarkt op school, het kerstgala, en kerst, vijf dagen later oud en nieuw, en dan is het al geen december meer. Tijd vliegt.