Huis

Ik ben zo gelukkig. De vloer is mooi. De bank is zoals ik hoopte. De kasten heb ik zelf in elkaar gezet. Het huis voelt zo goed. Ik ben even aan het genieten.

Oeps

Leuk bedacht, meedoen aan de wijvenweek tijdens een verhuizing, maar natuurlijk erg onhandig. Komende vrijdag en zaterdag de logs die ik afgelopen vrijdag en zaterdag had moeten plaatsen! Woendag gaan we over, dus vrijdag zou ik me weer op andere dingen moeten kunnen storten.

Wijvenweek: Dromendag

Mijn (dag)dromen zijn onderverdeeld in twee categorieën. De realistische, en de kleinemeisjes-dromen. Zo wilde ik graag bij de televisie werken. Ik was goed op weg met opleiding en stages, maar door mijn ziekzijn zit het er (in ieder geval voorlopig) niet in dat ik onregelmatige en drukke werkdagen aankan. Verder was ik vast van plan in 2011 af te studeren. Hopelijk wordt dat nu 2012. Stiekem wil ik ooit nog in mijn eentje backpacken. Lichamelijk wordt dat zwaar, maar het staat nog steeds op mijn to-do-lijstje. Ik weet van mezelf dat ik dat backpacken niet meer wil als ik één van mijn andere dromen weet te behalen: moeder worden. Steeds vaker verlang ik naar een kind, al ben ik daar nu fysiek en financieel(!) gezien nog niet klaar voor. Ik droom dat ik een baan vind waar ik gelukkig naar toe ga en vandaan kom.

De meeste van mijn kleinemeisjes-dromen zullen nooit uitkomen, maar ik kan er af en toe verlangend aan denken: in een musical spelen. Ik zing niet goed genoeg en kan niet dansen, maar oh wat zou ik daar gelukkig van worden. Denk ik dan. Als we een beetje gesetteld zijn in het nieuwe huis en ik een baan heb, zou ik graag weer toneel/musical lessen willen volgen, zodat ik mijn geluk in ieder geval op amateur niveau kan vinden. Ik droom dat ik gelukkig blijf met mijn lief, en dat we samen oud worden. Ik droom over leven zonder geldzorgen en van onvoorwaardelijk houden van.

Ondertussen heb ik iemand die voor mij zorgt, die van mij houdt, die bij me wilt zijn. We kochten een huis. We zijn gelukkig met elkaar. Hoe bedoel je, een kleinemeisjes-droom die uitkomt.

(Voor meer info over de Wijvenweek, klik hier)

Wijvenweek: Moh, kijkt nu. We zitten hier met een mening.

Ik heb overal een mening over. Soms spreek ik die uit, veel vaker níet. In gedachten geef ik antwoord op vragen, nieuwsberichten, tweets, facebookberichten en blogs. Ik weet niet waarom ik die gedachten niet verwoord. Misschien is het luiheid, misschien onzekerheid. Misschien vind ik het niet belangrijk genoeg.

Wat betreft een mening over blogs, er is geen betere plek om je mening te spuien dan een reactiebox. Maar dat doe ik niet. Ik lees een log, vorm mijn mening, en doe daar vervolgens niets mee, terwijl ik weet hoe leuk het is om een reactie te krijgen. Ik leef oprecht mee met de schrijvers van de blogs die ik "volg". Maar misschien moet ik wat vaker reageren, laten weten dat ik meeleef.

Wat betreft een mening over maatschappelijke kwesties, die heb ik ook vaak. Maar ik durf die lang niet altijd te ventileren, doordat ik er graag zeker van wil zijn dat ik alle feiten ken, en dus een eerlijk oordeel erover kan vellen. Dan zeg ik honderd keer liever niets, dan dat ik achteraf denk "dommerd, had er dan eerst wat meer over gelezen..". Ik vind dat wel een fijne eigenschap van mezelf. Want behalve met maatschappelijke kwesties, vorm ik ook pas een mening over een persoon nadat ik zelf heb meegemaakt hoe die iemand is. Ik probeer me zo min mogelijk te laten beïnvloeden door de mening van een ander, hoe lastig dat soms ook is.

Dus als ik ergens erg stellig over ben, of me ergens uitgebreid over uitlaat, dan kun je er vanuit gaan dat ik genoeg over het onderwerp weet om mijn mening te kunnen verdedigen.

(Voor meer info over de Wijvenweek, klik hier)

Wijvenweek: Guilty pleasures en kleine kantjes

Natuurlijk zijn er dingen die ik niet zo makkelijk op het wereldwijdeweb gooi. Geloof het of niet, ook ik heb zo mijn onhebbelijkheden. Buiten dat zijn er ook dingen waar ik erg van kan genieten maar die ik voor mezelf houd. Zo treed ik graag op voor de spiegel, als mijn lief de microfoon aan heeft laten staan en ik een nummer op televisie/laptop hoor waarbij ik mee móet zingen. Soms eet ik een halve zak snoep/chips in mijn eentje leeg. Soms kook ik eieren zodat ik voor mezelf gevulde eieren kan maken en net zoveel er van kan eten als ik wil. Maar meestal zijn mijn 'pleasures' de dingen die ik kan delen. Samen met mijn lief op de bank een film kijken. Samen met vriendinnen lachen. Samen cadeautjes kopen met mijn broertjes voor onze moeder. Samen met hele lieve mensen klussen in ons nieuwe huis.

Nu wat betreft mijn kleine kantjes. Ik huil snel, om alles. Soms is dat heerlijk, bij een of andere zwijmelfilm, soms baal ik er zelf van en kan ik niet stoppen. Ik ben snel op mijn teentjes getrapt. En ik wil het niet als excuus gebruiken, maar sinds ik ziek ben is dat honderd keer erger geworden. Om die zelfde reden ben ik snel de kast op te jagen. Daardoor klink ik al gauw verdedigend en snauwend. En de mensen die daar onder lijden zijn de liefste mensen om me heen. Dus als ik snauw, of zit te katten, of om onverklaarbare reden opeens boos lijk, dat komt niet door jou. Dat komt doordat ik moe ben, pijn heb, er even helemaal doorheen zit, of uit onzekerheid. Wat ik het allerliefst aan mezelf zou veranderen is die onzekerheid. Want wat maak ik het soms allemaal lastig voor mezelf (en anderen..) daardoor.

(Voor meer info over de Wijvenweek, klik hier)

Wijvenweek: Beautyqueen in het diepst van mijn gedachten

Ik heb het nooit makkelijk gevonden, maar vooral sinds ik ziek ben en heel slecht slaap, heb ik 's ochtends veel moeite met mijn bed uitkomen. Nou is ons bed anderhalve meter hoog, dus is het fysiek ook nog een uitdaging. Terwijl ik nadat mijn wekker is gegaan de seconden weg zie tikken, kort ik in mijn hoofd met elke seconde mijn ochtendritueel in. Nou stelt dat ochtendritueel al niks voor, want ik heb niet genoeg energie om veel te doen voordat ik íets ga doen. Het enige dat ik echt elke ochtend doe is mijn hondje uitlaten.

Sinds ik ziek ben is het soms een uitdaging kleding aan te trekken waar ik tevreden over ben. Zeker als ik moe ben/veel pijn heb, is niet veel kleding goed genoeg. Bovendien lijk ik soms wel 3 á 4 maanden zwanger met mijn bolle buik, dan blijft er weinig over om tevreden over te zijn (zolang er geen baby zit, die die buik veroorzaakt). Wat echt stom is: als ik moe ben lijkt het opeens heel belangrijk dat ik er perfect uitzie. Misschien heeft dat ook te maken met wat mijn moeder altijd zei: ' als je je heel slecht voelt, probeer er dan op je best uit te zien. Dan ga je je beter voelen.' En echt, dat klopt. Maar pff, voordat ik er dan op mijn best uitzie...

Laatst nam mijn moeder mij mee naar een musical. Van te voren stond ik voor de spiegel, het ene truitje/vestje/bloesje na het andere aan te passen, en in elk truitje/vestje/bloesje was mijn buik te dik. Mijn lief sloeg dit een tijdje gade. Op een gegeven moment zei hij dat ik maar aan moest houden wat ik op dat moment aan had. Ik protesteerde, want 'mijn buik!'

De avond van te voren was hij uitgeweest. En, zo zei hij, hij had best een paar leuke meisjes gezien. Sowieso was er geen zo leuk als ik (egostrelend!). Maar bovendien vond hij de meisjes óf te dun, óf te dik. Niemand had zo'n perfect buikje als zijn meisje.

Hij sprak magische woorden. Want beautyqueen of niet, bij hem voel ik me de mooiste.

(Voor meer info over de Wijvenweek, klik hier)

Wijvenweek 2012

Na logjes van Hans en Esther te hebben gelezen, wilde ik het ook. Dit jaar doe ik mee met de Wijvenweek. Elke dag deze week een logje, vol vrouwelijke onderwerpen. Ik verheug me op het schrijven met een opdracht, ik merk vaak dat ik dat wel prettig vind. Ik ben benieuwd wat er uit me komt, zo vrouwelijk voel ik me namelijk niet. Voor meer informatie kun je hier kijken!

We hebben de sleutels

En aan mijn lief gaf ik een sleutelhanger. Vandaag zijn we drie jaar bij elkaar en ik wilde hem iets geven dat hij altijd en overal mee kon nemen. Het zijn de eerste letters van onze voornamen, hij heeft ze omgekeerd, A en R.

We hebben een huis!! Whaa!!

Liefs uit..

Uit Moskou kwam een brief kaart
Zonder prachtige verhalen,
Maar god wat is hij lief..