Honderd uur

Over minder dan honderd uur lig ik in de armen van mijn lief. Over vier dagen is hij op dit moment geland en naar mij op weg, na zes weken en zes dagen zonder elkaar. Misschien is hij er zelfs al. Bijna zeven weken is zo vreselijk lang, als je ziek wordt, als je wilt vieren dat je scriptie af is, als je wilt vieren dat je er een voldoende voor hebt gekregen, als je wilt delen wat je bezighoudt. Maar wat gingen die weken snel op momenten dat ik bezig was met mijn scriptie, naar de schouwburg ging met mijn moeder, afsprak met vriendinnen. Ik verlang naar zijn armen, naar zijn geur, naar zijn stem met mijn hoofd op zijn borst.

Nog ongeveer 96 uur.

Wasmachine avonturen

Toen ik samen met mijn lief een huisje had gevonden en ik het ouderlijk huis nu dan echt verliet (ik sliep al tijden niet meer thuis), kreeg ik van mijn ouders een wasmachine. Nu staat diezelfde wasmachine in zijn eigen hoekje in ons mooie nieuwe eigen huis. Hij stonk alleen al een tijdje. Ik probeerde van alles, maakte zoveel mogelijk schoon, waste op 95 graden zonder zeep, en probeerde een of ander schoonmaakmiddeltje. Maar daarnet stonk hij zelfs terwijl hij een was draaide, terwijl het eerst alleen was als het deurtje openstond. Ik whatsappte mijn lief dat het hele huis stonk naar wasmachinewater. Ik kreeg terug: "ja, hij mag ook wel weer zijn periodieke onderhoudsbeurtje". Onderhoudsbeurtje? Ik heb nooit zo goed voor dat ding gezorgd als de afgelopen maanden! Dus ik weer: "wat moet ik doen dan?" waarop een "filter schoonmaken" volgde. Filter. Filter. "Waar zit die?", "staat in de handleiding". Okee. Ik liep naar de wasmachine en zag dat er onderaan een soort kap zat die misschien wel losgemaakt kon. Ik trok en duwde en ging met mijn vingers langs de kap maar kon niet vinden hoe ik hem open kon krijgen. Okee.

Dus ik downloadde de handleiding van de Samsung WF7604NAW. Bladzijde 13: filter reinigen.

Reinig het vuilfilter 2 tot 3 keer per jaar.

Okee. Oeps.

1. Verwijder de afdekplaat onderaan de voorzijde van de wasmachine.



Ja. Maar. Hoe.




O.


 


Héél hard trekken ja. Okee.






2. Schroef het deksel van het filter los en verwijder het.


 


Dus ik draaide aan de dop die ook op het plaatje te zien is, kwam er ineens een lading water uit.




"Er komt opeens heel veel water uit! En het STINKT. Niemand die dat ook even zegt!"




"Teiltje pakken. Of een dienblad. En een dweil."


 


3. Spoel vuil en ander materiaal van het filter. Het wieltje van de afvoerpomp achter het filter mag niet worden geblokkeerd.

 Plaats het deksel van het filter terug.


4. Plaats de afdekplaat terug. 

Mooi. Ik zal voortaan twee tot drie keer per jaar dat ding schoonmaken (mijn lief had het vorig jaar ergens voor het laatst gedaan, hij was dus niet nog nóóit schoongemaakt). De wasmachine draait op dit moment een heerlijk geurloze was.

Maar goed. Ik voelde me even een hele slechte huisvrouw. En een vieze. Dat mag duidelijk zijn.

Nu echt bijna klaar..

Vanmiddag verdedigde ik mijn scriptie en wist ik er nog een halve punt bij te krijgen. Ik heb mijn afstudeeropdracht afgesloten met een 6. En ik heb er zo hard voor gewerkt, zo veel grenzen over voor moeten gaan en zoveel van mezelf gevraagd, dat ik niet veel blijer was geweest met een 9. Het is balen, dat ondanks hard werken, grenzen over gaan en te veel van mezelf vragen, dat niet meer oplevert dan een 6. Maar na een dag teleurgesteld te zijn geweest, weet ik dat ik niet meer had kunnen doen, vanwege mijn ziek-zijn en het feit dat ik daardoor ruim anderhalve maand uitgeschakeld ben geweest. En dat ik niet meer kon doen is even slikken, maar dat levert dan dus toch nog een voldoende op. Dus dat ga ik vieren. Nadat ik die twee dossiers die ik moet inleveren ook nog "even" gemaakt heb. Nog even hard werken, grenzen bezoeken en heel veel vragen van dat lijf van mij. Maar dan ben ik ook klaar ook. Dan kan ik de wereld na school gaan verkennen.

Hoe cool is dit..

Een briefje, op "Robinson"-papier, uit Maleisië. En op elk blaadje zulke lieve dingen! Voor mij. Liefde in een envelop.

Lastig

Hoe voorzichtig je ook dingen typt, soms komen ze toch helemaal verkeerd aan. En dan zit je opeens in een smsruzie.

En dat is helemaal niet tof.

Want het goedmaken via sms is lastiger en minder bevredigend dan in het echie. En uitleggen wat je bedoelde en hoe je klonk is eigenlijk al te laat. Er is geen smiley genoeg. 

Zeker niet als je elkaar pas over drie weken plus een dag weer kunt vasthouden en dan pas echt voelt dat het allemaal toch wel goed zit en goed blijft. 

Zeven weken

Nog 23 dagen voordat mijn lief weer thuis is. Dat lijkt niet zo lang, maar is toch ruim drie weken. Gelukkig heb ik tot nu toe bijna elke dag contact met hem kunnen hebben, en soms zelfs veel, maar toch, maar toch.

Ik mis zijn lijf om me tegen aan te nestelen. Ik mis zijn lach die zegt dat alles goed komt. Ik mis alles wat hij zegt zonder woorden, want met woorden is hij niet zo goed. Ik wil met hem delen dat mijn schoolperiode bijna afgelopen is en er een hele nieuwe wereld voor me open gaat gaan. Ik wil met hem delen dat het, ondanks alle stress van afgelopen maand, best goed gaat met mijn buik... Ik vind het maar niks dat hij zo ver weg zit.

Gelukkig woon ik niet samen met een marinier.
Maar toch.

Afstuderen

Ik had het zo goed gepland allemaal. En ik wist dat ik een goede planning nodig zou hebben, want als ik in mijn leven iets heb geleerd, en zeker de afgelopen jaren, is het dat mijn lichaam niet te vertrouwen is. Mijn lichaam geeft gewoon op, wanneer ik door wil gaan. Zo heb ik bijna zeven weken niets aan mijn scriptie kunnen doen in de afgelopen drie maanden. En toen het met mijn buik eindelijk weer een beetje ging en ik de laatste week voor de deadline in ging, werd ik ziek. Ouderwets, 'gewoon' ziek. Koorts, hoofdpijn, keelpijn, en hoesten, hóesten! Sinds vrijdag was mijn stem kwijt. En toch mensen, het is me gelukt. Gisteren leverde ik, om vijf voor half vijf, vijf minuten voor de deadline mijn scriptie in.

Wat ben ik opgelucht.
Ik dacht dat ik ook heel trots zou zijn, maar ik ben alleen maar moe. Uitgeput. En dus nog steeds ziek.
Nu lekker bijkomen dus en langzaam weer mijn sociale leven herstellen!