Hell yeah!

Na het inleveren van de schoolopdrachten was ik toe aan vakantie. Big time. Gelukkig stond die vakantie al een tijdje op de planning, met mijn lief, en mijn ouders en broertjes naar Zakynthos. Het was er warm en fijn en gezellig, maar ik vond het toch echt niet erg om maandag na een week weer naar huis te gaan. Het warme weer was een aanslag op mijn lijf en we hadden veel gedaan, en ik eigenlijk te weinig geslapen. Bovendien is zeven dagen met zeven mensen hoe dan ook vermoeiend. Mijn ouders en jongste broertje blijven nog tot zaterdag, maar oudste broertje, lief en ik vlogen gisteren terug naar Nederland. Tijdens de vakantie heb ik elke dag mijn mail gecheckt. Ik verwachtte namelijk belangrijk nieuws: de cijfers voor mijn opdrachten. Afgelopen vrijdag kreeg ik het eerste cijfer binnen, een 7,9. Helemaal blij, maar tegelijkertijd zo ongerust, nou kon het andere cijfer natuurlijk niet ook voldoende zijn..

Gisteren toen we stonden te wachten op de bagage in de aankomsthal was er nog steeds geen mail over de andere opdracht. Met het trage internet op Zakynthos kon ik mijn online cijferlijst niet openen, maar hier op Schiphol kon dat wel. Tussen de wachtende mensen, naast mijn lief en broertje, spotte ik een verse 6,5. Ik keek nog een keer. En nog een keer. En toen huilde ik even heel hard. Want ik ben afgestudeerd. Na keihard leren, knokken en met hulp van fijne mensen. Klaar met school, klaar voor een nieuwe periode in mijn leven.

Hell yeah.

Klaar..?

Ik typte en zuchtte en trok de haren uit mijn hoofd en kneusde tussendoor ergens mijn schouder maar het is af. Klaar en ingeleverd. Ik hoop nu een tijdperk af te hebben gesloten, dat mijn werk voldoende was en dat ik straks ZONDER IETS TE HOEVEN op vakantie kan. De laatste keer dat dat kon was twee jaar geleden en wat kan ik dat goed gebruiken. Dus ik duim en geef mijn schouder rust, en ik geniet van het even niets hoeven.

O ja.

Ik ben ook super trots op mezelf.
Dat ik dit geflikt heb, ondanks alles.

Missen

Mijn lief zit 5 dagen in Italië en ik mis hem meer en vaker dan toen hij 48 dagen in Maleisië was. Terwijl ik zelf vind dat dat onzin is en ik weet heus wel dat hij bijna thuis is. Gek hoor, dat missen.

Deadline

Opeens is het augustus en moet ik de opdrachten waardoor ik kan afstuderen volgende week al inleveren. Ik ben niet zo goed met deadlines, raak in paniek als ik (denk dat ik) heel veel werk voor een bepaalde dag af moet hebben, en dan blokkeer ik. Verzin ik andere dingen die Heel Nodig Moeten. Zoals een log schrijven. Oeioei. Ik zal nu dan maar echt aan de slag gaan.