Toulouse poespoese

Ongeveer vijf jaar geleden was ik dapper voor de zoveelste keer begonnen met het proberen bijhouden van een dagboek. Datzelfde dagboek heb ik een aantal jaren erna weggegooid. Hoe stom! Ik kan me nog herinneren dat ik in de periode dat ik weer in een dagboek wou schrijven smoorverliefd was op een jongen uit mijn klas. Naast alle bladzijden die waren volgeschreven over hem, zaten er ook bladzijden tussen over 'de kleine katjes van tante Saar'.

Omdat mijn kat een half jaar ervoor was overreden mocht ik xe9xe9n van de katjes van het nest van de kat van tante Saar hebben. In mijn dagboek was te lezen dat ik twijfelde tussen de lapjeskat en het rode katje. Uiteindelijk heb ik voor de lapjeskat gekozen, hoewel dat niet meer in mijn dagboek te vinden was.

Ik noemde haar Toulouse. Toulouse, die grote stad. Maar ook, mijn kleine kat. Vandaag, 5 jaar geleden, werd ze geboren.

Verliefd zijn is maar niks!

Mijn goede vriendin Natal had al bijna 6 maanden verkering. Vanochtend heeft hij het uitgemaakt. Gister was Natal al bij me langs geweest omdat ze zich ongerust maakte over dat de relatie niet meer verliep zoals in het begin, en het ergste was dat hij spullen die bij hem thuis lagen naar haar terug had gebracht. Ik heb met haar op de bank gezeten en afgesproken dat we de hele week leuke dingen gingen doen, wat er ook zou gebeuren.

Vandaag kwam Natal weer bij me langs en vertelde dat hij het had uitgemaakt. Als mensen verdrietig zijn weet ik nooit hoe je ze op moet vrolijken, of te troosten. Meestal zeg ik niks, of maak grapjes. Maar vandaag koos ik ervoor niks te zeggen, als ik iets zei ging het over iets anders. Ik knuffelde haar, steunde haar, was er voor haar als ze wilde praten, maar ook zij had het over onbenullige onderwerpen.

Ze heeft hier de hele dag gezeten, is net weg. Heb ik dat nou goed gedaan? Ik weet het niet. Ze was de hele dag afwezig en keek stil voor zich uit, wat compleet logisch is natuurlijk. Af en toe vroeg ik of alles goed was en of ik iets voor haar kon doen, maar dan schudde ze alleen stil haar hoofd.

Ik hoop gewoon dat ze weet dat ik hier zit en dat mn telefoon binnen handbereik ligt. Dat ik zelfs vannacht de deur voor haar zou opendoen als ze buiten zou staan. Verliefd zijn is geweldig. Verliefd zijn is maar niks.

Vrienden

voor het leven.

Rapport

Beste Dindin,

Je bent over naar de 5e klas, van harte gefeliciteerd!

Natuurlijk had ik al mijn cijfers van te voren al uitgerekend en wist ik dat ik over ging. Maar om het zo zwart op wit op mijn rapport te zien staan voelt fantastisch. En ik heb het verdiend.

Al vanaf de basisschool voer ik praktisch niks uit voor school, maar ga toch elk jaar met voldoendes over. Van te voren was ik gewaarschuwd voor 4Havo, het zou een moeilijk jaar worden. 'okee,' dacht ik. 'Dan ga ik dit jaar wxe9l werken.' Het viel me mee. Mijn eerste rapport zag er geweldig uit.

Maar toen kwam de tegenslag. Ik werd ziek. Griep na griep kwam op me af. Was de ene griepperiode voorbij, kwam de volgende al om de hoek kijken. In totaal ben ik een rapportperiode lang, 2 tot 3 maanden, ziek geweest.

Ik heb hard gewerkt dit jaar, harder dan ik ooit gedacht had voor school te werken. Ik heb ingehaald en afgemaakt, afgesproken en gepland. En ik ga dus over. Ik heb het verdiend.

---

ik zou zo graag
maar ik kan niet
en ik wil

zo snel als kan
maar verdomd
te onzeker

maar dat
gewoon ik
niet te zijn

Holland; oranje land

Al zo lang ik me kan herinneren ben ik op en top oranjefan. Elk WK en EK waar Nederland in meespeelde zat ik in het oranje op de bank. Ik kende alle foute voetbalnummers en zong ze dan ook op het hardst als we scoorden.

Dit EK ben ik ook compleet in de stemming. Na zaterdag was de teleurstelling groot, maar ik had vertrouwen in "onze jongens". Ik zat weer op de bank. Oranje t-shirt, oranje sjaaltje, hoed en schoenen. Klaar voor de wedstrijd.

Zelfs mensen die niet van voetbal houden kunnen niet onder de feestvreugde uitkomen. Overal in Nederland hangen vlaggetjes en de etalages van winkels zijn oranje.

Tijdelijk is Nederland oranje. En na vanavond blijven we dat minstens nog tot de halve finale. Want de kwartfinale komen we door. Toch?

Op straat

Een groep leerlingen. 10, tot misschien 15 personen. Ze lopen arm in arm schuin naast en voor elkaar. Ze lachen en bespreken in kleine groepjes verschillende dingen. Achteraan loopt zij. Klein, een beetje klungelige manier van lopen. Af en toe probeert ze zich in de groep te dringen, geeft het dan op en blijft achteraan lopen. Zo lopen ze een tijdje, de groep lijkt niet door te hebben dat er een lid mist. Dan draait xe9xe9n persoon zich om, de hele groep staat meteen stil. Zij heeft niks door en loopt in gedachten verzonken door. De groep omsluit haar en loopt verder. Ze wordt in de gesprekken betrokken en lacht mee. Ze is alweer vergeten dat ze de groep niet in kon en voelt zich thuis.

Kinderen voor Kinderen.. en wie het is geweest

Met grote ogen zit broertje R. van 3 op de bank naar de televisie te kijken. Op televisie is een videoband van Kinderen voor Kinderen te zien.

Ik heb geen tijd, moet huiswerk maken, mijn kamer opruimen, nog naar de winkels maar.. Ik ga naast hem zitten en zing alle liedjes mee. Het is een oude videoband, de kleding is ouderwets en hernneringen schieten door mijn hoofd. De kleine ik met mijn kleine broertje Y. die, net als R. nu, aan het genieten waren.

Kinderen voor Kinderen is nu heel anders dan vroeger. De banden die ik keek toen ik klein was waren ook al een jaar of tien oud geloof ik. Maar die liedjes kunnen nog steeds gezongen worden.

En ik met net zo grote ogen te kijken als vroeger, nu met herinneringen.. En ik hoop dat R. later net zulke herinneringen heeft, want Kinderen voor Kinderen blijft leuk.

Tante Iet

Ga je mee Dindin?
Waarheen?
Tante Iet.

Ik hoef niet lang na te denken. Ja, ik ga mee. Tante Iet is mijn oudtante, 88 jaar. Ze heeft een slecht korte termijngeheugen. Dat heeft ze door en ze vind het vreselijk, want ze heeft het altijd zo druk met vanalles, en het wordt nu moeilijk om alles bij te houden.

Ze vraagt al jaren of ik een keertje langskom op de fiets, ik heb dat nog nooit gedaan. Af en toe denk ik: o, ik moet echt eens langs gaan, straks is het te laat en dan heb ik spijt. Maar het blijft bij denken.

Uieindelijk heb ik het te druk, of geen zin, of geen fiets.. Maar vanmiddag ga ik met mijn moeder mee.

Tante Iet is niet perfect. Maar voor mij is ze gewoon een lieve oude vrouw die het hartstikke gezellig vind als ik langskom. Dus ik ga mee vanmiddag. Natuurlijk.

Laatste week

Bxedjna klaar. Bxedjna vakantie. Nog 1 weekje er tegenaan en dan kan 'k compleet instorten. Want ik heb het gevoel dat dat ieder moment kan gaan gebeuren. Maar ik wacht er nog wel mee. Tot de vakantie.

Met een rotjaar achter de rug (met ziek zijn, inhalen, ziek zijn, inhalen, ziek zijn, inhalen.. Daar ben ik een periode door kwijtgeraakt. Vervolgens die musical en een ruzie waardoor ik mezelf een tijdje kwijt was) sta ik wel allemaal voldoendes. Okee, nog niet. Alleen voor biologie nog niet, maar dat proefwerk ga ik maandag herkansen. En dan haal ik wel een voldoende voor. Vast wel.

Ik ga over. Zxf3nder onvoldoendes op mijn rapport, daar ben ik nog nooit zo trots op geweest als nu. Knappe ik he?. Ja. Knappe ik.

De school staat in brand!

Drie van zulke smsjes kreeg ik op zondag, 12 juni tussen 20.45 en 22.00 uur. Ik was ook al gebeld, toen de eerste rookpluimen van de school opstegen liep kennis N. er toevallig langs. Ik was xe9xe9n van de eerste die te horen kreeg dat de school in brand stond. Of nou ja, de alleen de gymzaal, bleek later.

Al twee jaar lang hoorden wij als we in de klas zaten geluiden van buiten komen. Er wordt een nieuw gedeelte aan de school gebouwd, een deel van de school die we nu hebben, wordt gesloopt. Die bewuste zondag was de school al in een vergevorderd stadium, wij als leerlingen hadden zelfs al binnenin het nieuwe gebouw rondgelopen. De hele school plus de gymzaal was nu xe9xe9n geheel. Alles was mooi en leuk en prachtig.

Toen ik aankwam bij school was er van dat mooie prachtige niet veel over. Alles was zwart door de dikke wolken as en rook die omhoog stegen langs het nieuwe gedeelte waar zo hard aan gewerkt was. Alleen de gymzaal stond in brand ja, maar het vuur breidde zich al snel uit en kwam vervaarlijk dicht bij het nieuwe gedeelte dat aan de gymzaal vast zat. Dit was rond 21.00. De brandweer was een half uur geleden gebeld en de sirenes waren nu pas in de verte te horen. Tien minuten later begonnen ze met blussen, tegen die tijd was het dak van de gymzaal al in elkaar gezakt.

Ik heb nog tot 23.00 daar gestaan, zo min mogelijk in de weg lopend en wensend dat ik iets kon doen. Toen heb ik me een weg door de mensenmassa, die al langzaam begon te slinken, naar huis gebaand.

De volgende dag was de schade pas goed te zien. Er waren nog steeds brandweermannen aan het blussen. Wij moesten echter wel naar school, om de stand van zaken aan te horen. We kregen diezelfde maandag en de dag erop vrij, daarna zouden we een aangepast rooster hebben zodat we de belangrijkste lessen konden blijven volgen in een gedeelte van de school dat niet was aangetast door rook/water.

We kwamen op het ochtendnieuws van RTL4. Het was een miljoenenbrand geweest, de heropbouw van de school waar we al jaren op wachten gaat €4 miljoen kosten.

Een heel verhaal, een hele gebeurtenis. De daders zijn bekend, en opgepakt. Nu maak ik de opening van de nieuwe school waarschijnlijk niet eens meer mee. Dat zou oorspronkelijk na de komende zomervakantie gebeuren. Maar door die drie rotjochies van 15 gaat dat niet door. Stoer hoor een school in brand steken. Bedankt he.

Wat jullie gemist hebben

doordat ik het druk had en zonder internet zat. Van nieuw naar oud:

- De grote make-over van mijn kamer (omdat ik toch wel graag ook een bureau wou naast mijn bankje)
- De zenuwen voor mijn Engelse spreektentamen (dat ik verpest heb).
- Mijn dagje op het strand (dat echt heel leuk was).
- De brand op mijn school. (Misschien komt daar heel misschien dus nog een logje over.)
- Het officieel afscheid nemen van mijn buurt. (Zie ook Tienertje's log)
- Foto's van mijn kamer. (Die komen dus echt niet meer.)

Poepoe. Maaar binnenkort! Vakantie:D! Dus tijd... dus logjes! Ooh en die brand op mn school is niet helemaal een complete ramp geworden... daar vertel ik nog wel over;). Enn nu ga ik tijd besteden aan huiswerk dat al veel te lang ligt te wachten.. (want ook al is school niet het belangrijkst in mijn leven, het bepaald/bepaalt? (daar heb je het al!:P) toch een deel van mn toekomst;))

Goedzo Dindin!

Nieuw huis, nieuwe straat. Nieuwe kamer, nieuw bed. Nieuwe plek voor huiswerk, nieuwe eettafel. Doordat k zolang ziek ben geweest moest ik veel inhalen op shool. Mijn cijfers waren dan ook het 2e rapport niet om over naar huis te schrijven.

Na heel veel en hard werken loop ik weer gelijk op met de rest van de klas. Het is even wennen maar ik ben weer bij. Ik haal niet hele goede, maar ook geen onvoldoende cijfers. Ik ga over naar de 5e. Ik ga over!! Nooit had ik gedacht dit jaar zo hard te werken, maar het kon niet anders. En k heb het geflikt.

Ik ben trots. Op mezelf. Ik heb een moeilijk jaar achter de rug, en de verhuizing was het staartje. En toch ga k over. Op school doe ik alsof het me niet boeit. Maar dat doet het wel. Okee ik maak amper huiswerk. Okee ik ben de halve dag chagrijnig. Maar dat gaat wel weer over.. nog 2 weken en dan heb k zomervakantie.. nog even. En in de 5e ben ik weer leuk. Afgesproken?

Back to reality

I used to give you
Everything I had
I used to think
You were my world

But not any longer
Because I can control
My mind again
I came back to reality

You used to be
My number one
And now I've realized
You're not any more

Because.. How can you be
My number one forever
If I just can not compare
To yours

Druk druk druk

met verhuizen en school en verhuizen en school. Het neemt bij elkaar veel tijd in beslag. In het begin van het jaar deed ik nog mijn best voor school maar sinds een maand of twee voer ik geen fluit meer uit, alleen als het echt echt echt nodig is.

Dat is dan ook te zien aan mijn cijfers, alhoewel ik de onvoldoendes van de vorige periode in voldoendes heb weten te veranderen is de rest van mijn cijfers achteruitgegaan. Je mag een onvoldoende hebben als je naar 5havo wilt.. dat sta ik dan ook.

Maar wat maakt het uit, ik zie wel wat tijd me brengt. Voorlopig hou ik mijn hoofd bij verhuizen en school (al blijft het bij die laatste bij denken ipv daden). En ik ga wel over... I guess..