Onze band
voor mij sterk
als een rots
Altijd samen
hand in hand om
niet los te laten
Maar er ontstond
een vermoeidheid
een zwakte
Onze vingers
niet langer in
elkaar verwikkeld
Een afstand werd
geschapen ik vond
je hand niet meer
De rots spleet
in twee ik was
je kwijt
Nu met een zee
tussen ons niet
langer samen
Ik heb gehuild
geschreeuwd maar
waar was jij
Ik heb geleerd
en mijn echte
berg gevonden
Dankjewel he. Nu weet ik pas wat xe9chte vriendschap is.
Morgen begint het nieuwe schooljaar weer, donderdag krijg ik de eerste lessen. Ik heb er geen zin in. Geen zin in de examens, geen zin in het huiswerk, geen zin in het vroege opstaan. Wel zin in de mensen, de sfeer, het laatste jaar.
Vorig jaar was ik veel ziek, ik heb heel hard moeten werken om over te kunnen gaan. Dit jaar mxf3et ik minder vaak ziek zijn. Ik ga dit laatste jaar havo gewoon mijn leukste jaar op school maken en hopen dat ik zo min mogelijk ziek ben. Ik ga ervoor.
Verder. Ik voel me niet meer blauw. Ik voel me lichter, vrolijker, en dat vraagt om een nieuw kleurtje. En dit is het geworden.
Terug van een weekje weggeweest! Met het hele gezin zijn we van vorige week zondag tot gistermiddag naar een huisje in Zeeland geweest. Ik had er een beetje tegen op gezien, met het hele gezin in de regen opgesloten zitten in een huisje, maar dat is 100% meegevallen.
Alleen vrijdag hebben we de hele dag regen gehad, de rest van de week was geweldig wat het weer betreft. We zaten tegen een duin aan, je hoefde die alleen maar over en je was al bij zee. Voor de rest viel alles ook mee. Vooral het geweldige contact met broertje Y. was een prettige verrassing. We hebben de hele week dingen samen gedaan. Samen kaarten, samen zwemmen, samen winkelen... maar voornamelijk samen.
Het was dus in alle opzichten een leuke week! Het 'huisje' was een groot huis, met dertien slaapplaatsen, twee keukens, twee zitkamers, twee badkamers en een supergote tuin. Daar zaten we dan met zijn zessen!
Maargoed. Straks begint school, dan heb ik weer genoeg om over te schrijven.. Dindin's back!
Ik heb veel gedaan de laatste dagen.
Veel ideeen voor logjes.
Veel meegemaakt, leuke dingen, waarover ik perfecte logjes kan schrijven.
Veel gedachten in mijn hoofd, veel zinnen tussen mijn oren.
Maar gewoon te weinig tijd.
We hebben nu bijna zes jaar een hond, Lara. Ze zat in een nest met zes broertjes. Wij wilden per se geen mannetje, dus kozen we het kleine meisje. In de loop der jaren zagen we vaak honden waarvan we riepen: 'kijk! dat is nxe9t een Lara!' Totdat vriendin L. me een site van een asiel stuurde. Er zou een Lara op staan. De gelijkenis was verbluffend.
Dit is Lara:
En dit is Lara's broertje. Ja, broertje! In het asiel. Al te lang. Net als veel andere honden.
Met hetzelfde witte plekje op de borst, en dezelfde witte achterteen is het duidelijk Lara's broertje. En met dezelfde geboortedatum is er helemaal geen twijfel meer mogelijk. Als hij met kinderen om kon gaan zou ik hem zo willen hebben..
geen reactie van het castingbureau. De opnames zijn volgende week donderdag en vrijdag al.. Ik verwacht niks meer.
Verder. Ik voel me raar. Onzeker en tegelijkertijd zeker. Bang (waarvoor?) maar ook sterk. Lief en brutaal. Stom en aardig. Hmm. Tja.
Voornamelijk onzeker. Voornamelijk.. bang. Voornamelijk lief. Voornamelijk stom.
En ik weet dat er mensen zijn die gaan zeggen dat ik me niet zo hxf3ef te voelen. Afgezien van dat lieve. Alhoewel, dat misschien ook wel.
Maar ik voel me nou eenmaal zo.
Ik sta al een paar jaar ingeschreven bij een castingbureau. Vanochtend kreeg ik een mailtje. Of het me leuk leek figurant te zijn in een Amerikaanse film als ze in Amsterdam aan het filmen zijn:D. Dus ik teruggestuurd dat het me wel leuk leek.
En nu wacht ik. Op bericht terug. Ik wacht.
is het er niet van gekomen. Maargoed. Ik wou dus vertellen over mijn dagje strand. Het plan was met het hele gezin te gaan, plus een kennis. Misschien zou later mijn peetoom ook nog komen. Een uur later dan gepland gingen we op weg.
Toen we aankwamen in Bloemendaal aan zee, Parnassia, was het koud. Okee, misschien was het niet koud, maar ik hxe1d het koud. De zon was nergens te zien, het water was koud en de wind nog kouder. Pas drie uur uur later liet de zon zich af en toe zien. Ondertussen was mijn peetoom aangekomen, was ik met mijn neus op de bodem van de zee gedoken (au!) en had mijn broertje me geslagen:?.
Aan het eind van de dag was het heet. Okee, ik hxe1d het heet:P. En toen gingen we naar huis. Iedereen was warm en soezig en verbrand. De combinatie van koude wind en zon is niet goed voor je huid;). Anyway, het was weer een lekker dagje strand, afgezien van een paar minder leuke dingen.
Wanneer gaan we weer?:D Wie gaat er mee?:D
kan ik mijn gedachten weer in zinnen omtoveren en de gebeurtenissen van vandaag tot een verhaal maken. Maar nu ben ik moe.
