Dan is mijn oudste broertje jarig. Nog xe9xe9n nachtje slapen en hij is 14. Dan ken ik hem al veertien jaar. Veertien jaar! En wat hebben we samen veel meegemaakt. Beste maatjes waren we, jarenlang. En nu is hij puber en vaak brutaal en onaardig en weg en lijkt onze band absoluut niet op die van toen.
Maar ik hou wel van hem.
Dus bij deze: Mijn felicitaties, lief, klein, supergroot, broertje!
Zolang ik me kan herinneren komt Sint al op school, op 5 december of er vlak voor. Zo ook dit jaar. 3 december is het zover. Leerlingen laten anderen naar voor komen, om een gedicht en een cadeau van de sint in ontvangst te nemen. Ver van te voren kan je leerlingen hier al voor opgeven. Nooit heb ik iemand opgegeven, nooit heb ik naar voor moeten komen. Ik was er ook altijd zeker van dat dit nooit zou gebeuren.
Maar dit jaar is het anders. Dit jaar is vol onzekerheid, spanning en argwaan. Het lijkt het jaar van "we geven iedereen op". Niemand is veilig. Niemand ontsnapt eraan. Tot nu toe zijn er nog geen berichten over mij doorgekomen. Maar je weet maar nooit. En als het gebeurt.. dan zin ik op wraak. Dus. Haha! Pas maar op. Dindin is coming.
Gister had ik een feestje. Een kinderfeestje. Van mijn lieve neefje Bouke. 5 jaar is hij geworden. En nu gaf hij een feestje. Omdat mijn tantes altijd hebben geholpen op elk partijtje dat ik gaf, vonden zij dat ik nu aan de beurt was. Ik moest helpen. Nadat de 15 kinderen werden losgelaten in de gymzaal waar het Feest gevierd werd ging ik wat rondkijken. Ik kwam uit bij de schminktafel. Hij was nog leeg. Ik stond er aarzelend naar te kijken toen er ineens een kind op een stoel ging zitten en zei dattie graag een tijger wou zijn. Hm. okee. Ik ging tegenover het kind zitten.
Tijgers. Ha! Er lagen van die leuke schminkboekjes waar ik steeds snel spiekte voor ik verder ging met de neus, ogen of wangen van het kind, waardoor er erg.. aparte creaties ontstonden. Vlinders, tijgers, feeen, heksen en clowns verlieten de stoel tegeover me. En och wat waren alle ouders trots op me, ik werd al zo groot he! Ik bleek een heus schminktalent te zijn. Nog nooit gedaan en iedereen was blij. Binnenkort.. Foto's!
Tralala. Kinderfeestjes zijn druk en vermoeiend. Maar de rest van het weekend was lekker gezellig en vooral.. rustig;).
(Dit is een beetje rommelig log, mijn excuses..)
ga ik naar mijn oma. Ze is lief en gezellig, maar deze keer ga ik er voornamelijk heen om een beetje rust te krijgen. Ik ben oudste dochter in een gezin bestaande uit zes personen. Ik heb drie broertjes. De oudste is dertien, zit in de pubertijd, houdt van straatmuziek die zo hard mogelijk moet staan. De tweede is drie, bijna vier. Hij zit net op de basisschool en is de hele dag een zeer actief persoontje, kan heel hard schreeuwen als hij zijn zin niet krijgt. Dan de jongste, anderhalf, en tja, niet altijd even lief en schattig. En stil. Ik hou van ze, natuurlijk. Maar het huis is zo.. vol!
Dus ga ik naar mijn oma. Samen boodschappen doen, televisie kijken, praten, wandelen. Stil zijn. Dus. Ik ga een weekend naar de stilte luisteren.
-Waar denk je aan?
Waar ik aan denk? Mijn gedachten vliegen door mijn hoofd. Ik denk aan jou. Alleen aan jou. Zo vaak en zo lang als ik maar kan. En dat is txe9 vaak en txe9 lang. Niemand weet het, mag het weten, en vooral jij niet. Ik zou onze vriendschap verpesten als ik zou vertellen dat ik over je droom en aan je denk als ik niet in slaap kan komen. Ik zou je afschrikken als je zou weten dat mijn hele dag goed is als je me een knuffel geeft, of als we een geheim delen. Ik zou het mezelf niet vergeven als ik jou kwijtraak door mij. En ik hoef niet te vragen wat jij denkt. Jij denkt en droomt over haar. En zij zal ongetwijfeld geweldig zijn. Ik hoop dat zij jou net zo gelukkig maakt als jij mij. Want je bent het waard.
- Hm? Ooh. Ik dacht nergens aan.
Ik denk aan vier dingen tegelijk. De hele tijd. Tijdens lessen is mijn aandacht buiten, buiten denk ik aan huiswerk. Ik denk aan wat ik na school ook al weer wou gaan doen en wat ik voor de pauze had afgesproken en met wie. Ik heb mensen die me helpen. Mensen die een beetje van mijn gedachtenweb overnemen om ervoor te zorgen dat ik niet helemaal verstrikt raak.
Dat web blijft maar terugkomen, ik weet niet hoe ik op een andere manier kan uitdrukken wat ik bedoel. Ik loop door een gang en tegelijkertijd over het strand. Ik voel wind en water als ik binnen zit. Ik lig in bed en probeer me te herinneren wat voor een dag het was en of ik morgen het eerste uur kan uitslapen omdat ik vrij ben, en luister naar liedjes die niemand hoort.
Gedachten wervelen en komen in groepen tegelijk, nooit geordend. Terwijl ik dit schrijf denk ik aan de serie die ik vanavond zal missen omdat ik niet thuis ben maar in Amsterdam, en aan wat ik daar zal gaan doen. Ik spreek dingen af die ik twee seconden later vergeet om vervolgens opnieuw afspraken te maken.
Mijn hoofd is een warboel en er wart een boel.
Mijn hoofd is als een web met veel overbodige draadjes. Draadjes die nergens heen leiden of draadjes die twee keer naar het verkeerde punt gaan. En die spin blijft maar weg terwijl ze haar overbodige troep op zou moeten ruimen en mijn hoofd ordelijk zou moeten houden want spinnen doen dat. Volgens mij zit ze ergens gevangen in haar eigen web en ziet geen mogelijkheid tot ontsnappen. Dus blijft ze maar draadjes spinnen die mij in de war maken omdat ze nergens heen gaan.
Verder vangt dat web niet wat het zou moeten vangen, weer een fout van die spin. Ze laat alles erdoorheen glippen. Af en toe lijkt het erop dat ze iets vangt maar net als ik het dan beter wil bekijken ontsnapt het tussen de gaten van het web door. Want naast al die losse draadjes zijn er ook veel gaten.
Wat een slordige spin.
Ik ga mijn hele dag beschrijven, het is iets meer dan een kantje. Als je geen zin hebt om het te lezen, dan lees je het niet. Wil je het wel lezen, hier is het!
Parijs
Mijn dagje Parijs was.. onwerkelijk. Donderdagnacht heb ik nauwelijks kunnen slapen, voornamelijk door de niet al te leuke dromen over te laat wakker worden en de bus missen. Dat bracht dan wel weer als voordeel mee dat ik op tijd wakker was en rustig aan kon doen. Om vijf uur zat ik in de bus en om kwart over vijf vertrokken we.
In het begin kon niemand slapen, na een uurtje werd het wat stiller doordat mensen in slaap vielen. Ik denk dat ik in totaal vijf minuten heb geslapen op de heenreis. We stopten ergens in de buurt van Antwerpen bij een restaurant, rond half 8. De bus was koud en krap, de stoelen waren smal dus iedereen kon niet wachten om het restaurant in te gaan. Daar een kopje warme chocolademelk gedronken en na een half uurtje ging de bus weer rijden.
We kwamen aan in Parijs rond twaalf uur. Tegen die tijd hadden we twee films gezien en moest iedereen naar de wc, scheen de zon en was het warmer dan was verwacht. Mijn jas ging dan ook al snel uit. Nadat we metrokaartjes hadden gekregen ging mijn groepje op weg naar het Louvre. Daar aangekomen besloten we er niet naar binnen te gaan in verband met de ontzettende drukte en het tijdslimiet.
Toen kwam ons eerste ritje met de metro die dag, naar parc Andrxe9 Citroen. Dat was een erg modern park, of dat moest het uitstralen door middel van strakgetrokken grasvelden en struiken. Het was wel erg mooi en ik moet zeggen dat ze erg leuke bankjes hadden waar we heel lang op gelegen hebben:P.
Daarna weer met de metro en overstappen naar parc Luxembourg gegaan, ongeveer het tegenovergestelde van Andrxe9 Citroen. Een erg rustig park met veel ontzettend mooie beelden, fonteinen en bloembedden. Daar hebben we een uurtje gezeten en veel foto's gemaakt voordat we naar de Notre Dame gingen.
De Notre Dame. Wat was dxe1t.. onbeschrijfelijk indrukwekkend. Ik kwam daar binnen en het eerste wat ik dacht was: 'wauw'. Dat ben ik de hele tijd blijven denken en zeggen, naast het: 'hoe kan ik dit ooit na vertellen?'. De rest van mijn groepje was niet zo onder de indruk als ik maar ik kreeg er echt kippenvel van. Dat gevoel dat de kathedraal uitstraalt.. super! En niet uit te leggen;). Ik heb er een kaarsje gebrand en een Notre Dame op een €2 munt laten slaan.
Toen we de Notre Dame uitkwamen was het inmiddels al zes uur. Omdat we pas om zeven uur hadden afgesproken om te verzamelen bij Quartier Latin, een studentenwijk vol goedkope restaurantjes, hebben we daar nog een tijd op een bankje gezeten. We zaten net toen er ineens skaters aankwamen en bekertjes op de grond in een rijtje neer gingen zetten, vlak voor onze neus! Ze begonnen er langs te skaten en tussendoor en overheen en ze deden dingen met hun benen waardoor ik op een gegeven moment echt begon te geloven dat ze van elastiek waren.
Toen het half zeven was zijn we richting Quartier Latin gelopen waar een klein groepje ons al stond op te wachten. Om kwart voor zeven kwam er iemand van de leiding, werden we opschreven, en mochten we een restaurantje zoeken om te gaan eten. Om negen uur moesten we weer verzamelen om gezamenlijk richting Tour Eiffel te vertrekken:P. We vonden een goedkoop Grieks restaurantje, nee niet Frans, dat was haast niet te vinden en die waren een stuk duurder, en hebben er heerlijk gegeten voor in totaal maar tien euro per persoon. Niet gek he?:P.
Daarna naar de Eiffeltoren. We zouden twee stations na de Eiffeltoren uitstappen wat meer dan de helft van de klas nogal onzin vond omdat we allemaal moe waren en pijnlijke benen hadden. Maar nadat we naar de top van een gebouw werden geleid door mijn Franslerares was het de pijn en moeite absoluut waard. We hadden vanaf dat punt een heel mooi uitzicht op de Eiffeltoren en het was maar tien minuten lopen, dat viel nog mee vergeleken met de vele uren die we die dag hadden gelopen. Aangekomen bij de Eiffeltoren was ik het meest overdonderd door de grootte, van dichtbij was dat torentje toch een stuk groter dan vanaf dat gebouw!:P. We zijn met de lift helemaal naar het topje gegaan waardoor je een geweldig uitzicht had op duizenden lichten in Parijs. Het was heel koud daarboven om half elf 's avonds maar we zijn toch minstens een kwartier boven gebleven en hebben alleen maar gekeken en gekeken. Na de Eiffeltoren moesten we nog een uur wachten op de bus en de terugreis begon.
Om half zeven, de verwachtte tijd, kwamen we thuis. Ik had gepland om meteen te gaan slapen maar dat lukte pas rond acht uur. Ik werd wakker om kwart over drie en txf3en pas besefte ik het: Ik was even een dagje in Parijs geweest!
De mensen die geen zin hadden om het allemaal te lezen, hier is de samenvatting: Het was een drukke maar ontzettend leuke dag!
P.S.: We hadden geen tijd om te shoppen. Het enige wat ik tussendoor heb kunnen kopen, bij de Eiffeltoren, zijn oorbelletjes waar de Eiffeltoren aanhangt. Leuk leuk.
De stad van de liefde. De stad van de wijn, van het stokbrood, van de kunstenaars. De stad.. waar ik morgen ben. Ik ga de straten van Parijs twaalf uur lang onveilig maken met mijn klas, Nederlands praten tegen elke Fransman die ik tegen kom, Parijs tot mxedjn stad omdopen. Hmhm.
Nu nog even dat probleempje van om vier uur opstaan morgenochtend overwinnen en ik ben er klaar voor!
xe9xe9n van mijn weinige gedichten zonder titel. Ik kan gewoonweg niks bedenken dat er bij past, dat in een paar woorden al de gevoelens die in het gedicht zitten kan uitdrukken. Ik weet niet of die zin klopt maar ik laat hem hier maar bij. Om terug te komen op het gedicht, het heeft hier al eens gestaan. Maar ik zou graag willen weten wat mensen er van vinden. Hier dus nog een keer:
---
ik zou zo graag
maar ik kan niet
en ik wil
zo snel als kan
maar verdomd
te onzeker
maar dat
gewoon ik
niet te zijn
ik weet het. Ik keek wat rond in mijn vele laatjes en mapjes en vond dit. Ik schreef het twee jaar geleden. Ha! Toen dacht ik dat ik wist wat verliefd zijn was.
Alsjeblieft meer
Soms maakt een snelle blik
Dat ik dichterbij wil zijn
Je arm om me heen wil voelen
En je geur kan ruiken
Soms maakt een klein gebaar
Dat ik met jou wil zijn
Niet alleen dit moment
Maar voor altijd in jouw armen
Als jij nou eens een keer
Mij wat langer laat
Genieten van jou
Ben ik al tevreden
Weet alsjeblieft
Dat ik bij je wil zijn
Met je armen om me heen
Snap je dan niet
Ik ben verliefd
Ach ja. Ik was niet echt verliefd toen. Maar dat wou ik zijn. Haha. Dit was ik dus op mijn veertiende. Aangenaam kennis te maken.
Je voelt je zo.. machteloos.
Vrijheid van meningsuiting?
Helemaal.
Je kan alleen wel neer worden geschoten
als je die mening hard op zegt.
Testjes en onderzoeken. Ik wacht af. Tralala. Ik heb op mijn tong gebeten. Dat blijft dan echt de hele dag pijn doen! Heel vervelend. Tralala. En toch ben ik vrolijk. Hmhm.
