Vergat ik helemaal waar ik eigenlijk over wilde schrijven.
Broertje Ramiro is gek op lezen en rekenen en schrijven. Vorige week schreef ik op een blaadje: Ramiro ik hou van jou.
Hij las het, en lachte, en zei (in het Engels!) dat hij ook van mij hield.
Om deze woorden kracht bij te zetten (alsof dat nodig was), schreef hij dit.
dat schiet niet op he, dat elke week een log.
Gelukkig is papier (ehh..) geduldig. Zijn jullie dat ook, lieve lezers?
Het weekend was super. Ik heb de vuurkorf aangestoken. Met vriendje R en G en vriendinnetjes A L en F heb ik in de vlammen zitten staren tot we er dronken van waren. (Of kwam het van de kokosrum uit Frankrijk?) F heeft trouwens geen drank aangeraakt. Niet goed voor haar beebietje natuurlijk. Het is al een echt mensje nu, na 27 weken. Ik heb al een paar keer een flinke stoot tegen mijn hand gekregen van haar/hem.
Maar terug naar de vlammen. Ik kan daar helemaal gelukkig van worden. Warmte en licht, en niet alleen door het vuur. Ik heb het er met vriendje G over gehad dat ik zo blij was met de vrienden die ik nu heb. Dat zijn er niet veel, maar voor mij meer dan genoeg. Bij hen kan ik zijn wie ik wil zijn. En dat vind ik fijn. Dat xeds fijn. Met vriendinnetjes A & L heb ik alle mogelijke onderwerpen besproken. Ik heb gelachen, en bijna gehuild, en zij waren lief en leuk.
Zucht.
Soms he.
Soms is alles opeens helemaal goed.
op web-log. Of in ieder geval op de web-logs in mijn omgeving. Plus de mijne.
Na ongeveer drie weken toch maar weer een teken van leven hier vandaan *zwaait*.
Vriendinnetje A. woont nu dan toch echt in Middelburg. Tot nu toe is ze elk weekend thuis geweest, maar toch mis ik haar. Ik mis het even naar hiernaast te lopen, om te lachen, praten, huilen of knuffelen. En dit weekend is ze van plan daar te blijven. De wereld vergaat niet, ik heb andere mensen om mee te lachenpratenhuilenknuffelen, maar A is A, en alleen A kan A zijn.
Pomtipom. Soms wil ik dat ik weer 11 was. Elf was leuk. Achttien ook hoor, maar dan moet je ook volwassen zijn. Af en toe vind ik dat juxedst leuk er aan, en andere keren wil ik me opkrullen en in een hoekje zitten wachten tot alles over is. Soms wil ik grote sterke armen om me heen die zeggen dat alles weer goed komt, en dat ik het geloof. Als ik dat tegen mezelf zeg kom ik niet heel overtuigend over. Soms wil ik.. pff ik weet niet wat ik wil. Ik vind het hartstikke fijn om als volwassene behandeld te worden en mee te kunnen doen. Dus. Ik denk dat ik een een soort Fase zit. HAHA!
Poe ik heb echt nul inspiratie. Dat is wel eens anders geweest! Maaar ik ga mijn web-log niet laten verloederen omdat die bron een beetje droog is. Minstens elke week een stukje. Tot mijn bron water te veel heeft en ik hier het resultaat kan dumpen.
Maar nu issie nog leeg.
Dag!
