Amsterdam

Ja lieve mensen, een bericht uit Amsterdam. Ik pas drie weken op het huis (en de poezen) van tante S., lief van Andreas. Poeh en dat is het probleem. Okee ik overdrijf. Maar af en toe vind ik het moeilijk hiero. Al die herinneringen, en dat geluk, en dat verdriet, en dat in dit huis.. En dan ben ik even bang, en verdrietig, en heel erg alleen. Maar dan denk ik dat ik helemaal niet bang hoef te zijn, en dat verdrietig zijn af en toe best goed is, en dat ik alleen maar hoef te bellen. Maar toch. toch en toch. Ik vind het maar raar, en moeilijk. Ik vind het lastig uit te leggen. De katten beginnen me te kennen en rennen niet meer in paniek weg als ik de deur open doe. Maar.. o verdorie ik weet het ook niet hoor.
Ik geniet wel, dat ook. Echt heel erg, van alles. En het is vast ergens goed voor, dit allemaal. En toch, maar toch..