Hou je me even vast? Zoals vroeger? Ik kruip op je schoot en druk me tegen je aan. Ik maak me klein, en jij wiegt me. Ik zie je bovenarm, vlak voor mijn neus. Ik hoor je hartslag. Ik voel je stem in je borstkas, en hoor gebrom elke keer als je wat zegt. Ik doezel, en dat mag. Je houdt van me, en dat voel ik.
Nu is het anders. Een knuffel, mijn hoofd op jouw schouder, jouw hoofd op mijn schouder. Mijn armen die nu ook om jou heen passen. Je hartslag, die ik nu tegen mijn borst voel. Bijna elkaars gelijken, en eigenlijk helemaal niet. Ik ben weer klein en zit opgekruld op je schoot. Je houdt van me, en dat voel ik. Hou je me even vast?
