Meesie

Het is toch wel erg fijn.
Met z'n tweexebn op de bank.
Een lekker warm lijf tegen me aan.

Klik

Ja.
Dat is fijn.

Ammehoela

Vorige week, zo tussen Kenia en Moskou in, zei mijn lief dat hij ergens zin in had. Een drankje dat hij kocht als hij zin had in iets lekker zoets. Amarula, lekkerder dan Baileys. Ik schoot in de lach. Twee jaar geleden nam vriend S. op een feestje dit drankje mee. Hij was aan de late kant dus er was al best wat drank doorheen gegaan. Toen hij de naam van deze drank noemde schoten we allemaal in de lach. ‘Wat zeg je nou?’ vroeg vriendin L. schaterend, ‘ammehoela?’. Sinds dat feestje werd deze ammehoela onmisbaar op elk volgend feestje, want, lekkerder dan Baileys. Ik vond het grappig dat mijn lief hier ineens over begon en dat we weer iets gemeen bleken te hebben.

Gisteravond kwam hij uit Moskou terug. ‘Ik heb een cadeautje voor je’, zei hij. Hij neemt altijd draaiboeken mee van producties waar hij aan meewerkt, dus ik begon al te lachen. ‘Ik heb het alleen niet ingepakt.’ Ik kreeg een grote fles Amarula in mijn handen gedrukt. ‘Om te vieren dat we vanavond samen zijn.’

(Uiteindelijk zijn we tegen elkaar aan op de bank in slaap gevallen, zonder drank. Vanochtend vertrok hij voor vier dagen naar Parijs. Zit ik hier. Met mijn ammehoela.)

Weg

Dus nu wonen we samen.
Maar hij is in Moskou.
Vorige week kwam hij terug uit Nairobi.
Vanaf vrijdag zit hij in Parijs.
Dus ik ben best veel alleen aan het wonen.
En ik vind dat hij supercool werk heeft. En ik vind het super dat hij zijn werk cool vind.

Maar ik ben zo ontzettend graag met hem samen.Dus nu mis ik hem even heel erg.

TOTDAT IK JOU – ACDA EN DE MUNNIK

Mooi
Ik zag ook wel hoe mooi de zon
Maar meer voor een ander
En wat dat met die ander doen kon

O, ik zag wel hoe mooi de zon
Maar ik zag nooit wat het moest doen in een lied
Totdat ik jou
Totdat ik jou zag ik dat niet

Mooi
Ik zag ook wel hoe mooi de nacht
Maar meer voor mezelf
Meer alleen voor mij alleen bedacht

O, ik zag wel hoe mooi de nacht
Maar ik zag nooit wat het moest doen in een lied
Totdat ik jou
Totdat ik jou zag ik dat niet

O, ik zag wel hoe mooi de nacht
Maar voor mij was het een nacht en meer niet
Totdat ik jou
Totdat ik jou zag ik dat niet
Totdat ik jou

Mooi
Ik wist wel hoe mooi de regen
Ik wist wel zo koel
Zo ruim maar op
Neem alles mee en spoel maar weg
Ik kan x91r tegen

Ik voelde hoe koel de regen
Ik voelde hoe koel de regen
Voor alles liep ik weg maar dat niet
Totdat ik jou
Pas toen ik jou had ik een lied
Pas toen ik jou had ik een lied
Totdat ik jou

Missen

Terwijl de zon langzaam achter de huizen verdwijnt steekt mijn lief de vuurkorf aan. We zitten op het balkon. We hebben net gegeten. Waarschijnlijk is dit een van de laatste keren, zo niet de laatste, dat we hier zo op het dakterras zitten. Volgende week is lief weg van dinsdag tot zondag, de maandag er op gaan we verhuizen. Samen. Ik vind het heel spannend maar tegelijkertijd voelt het ontzettend goed, met elke vezel in mijn verliefde lijf. Ik leef en geniet. Een paar dagen geleden zei ik tegen mijn moeder dat ik altijd al best een heel gelukkig leven had gehad als ik dood zou gaan. Maar als ik nxfa dood zou gaan zou ik helemaal zeker weten werelds geluk hebben gekend. Hoe fijn is dat.

Een keerzijde van al dat geluk is de mensen die ik achterlaat met mijn verhuizing. De afgelopen maanden leefde ik al praktisch bij mijn lief en zag ik mijn gezin hooguit even als ik schone kleren moest hebben, of als m'n lief aan het werk was. Dat gaat nu nog minder worden natuurlijk. En hoewel ik ze allemaal mis, mis ik vooral mijn kleine broertjes, en alles waarmee ze langzaam groot worden.

Broertje R. vindt het dan ook hartstikke leuk als ik thuis ben. Broertje A. doet alsof er niks aan de hand is. Maar hij praat, knuffelt of stoeit niet met me. Vanmiddag was ik met vrienden naar het mooie buitenbad bij ons in de buurt. Mijn ouders en de jongetjes waren er ook. Ik zei tegen een vriend dat vooral A het volgens mij moeilijk vond dat hij mij zo weinig zag. Hij wilde niet me zwemmen en negeerde me als ik langs hem liep. Au.

Tegen het eind van de dag, toen ons vriendengroepje de laatste duik had genomen, kwamen R en A naar onze handdoeken. R begon me te kietelen en grapjes te maken, A stond er zo'n beetje naast en keek er naar. Op een gegeven moment trok ik een tegenstribbelende A op schoot. Ik verwachtte dat hij meteen weer op zou staan, zoals steeds de afgelopen tijd. Maar zijn armen gingen om mijn nek en zijn benen om mijn middel. Ik genoot van dat vertrouwde lijfje tegen me aan, warm en bruin van de zon. Zo bleven we een tijdje zitten. We maakten aanstalten om te gaan. A liet me niet los. Dus ik bleef zitten. Net zolang tot hij besloot op te staan.

Ik ben nog nooit zo lang zo intens gelukkig geweest. Maar wat mis ik af en toe vreselijk wat ik achter laat.

Verliefd

Ik lig in bed. Naast mn lief. In het huis van zijn ouders. Daarnet ging ik naar de wc. Terwijl ik in de spiegel naar mijn door slaap verwilderde kop keek bedacht ik me hoe verdomd gelukkig ik ben. De zon scheen naar binnen, we gaan zo naar de dierentuin dus dat is fijn, en ik kon weer naast mn lief gaan liggen. Zomaar. Ik kan elke nacht tegen hem aankruipen, en dat doe ik ook. Ik val in slaap in zijn armen en word er in wakker. Geen beter begin en eind van de dag. Ook deze dag begon goed. Volgens mij kan vandaag alleen maar beter worden.

Ik ben verliefd. En wat helemaal supertegekgaaf is; hij ook op mij.

Geluk

- Concert at Sea, en dat het droog blijft.
- Apart in twee auto's, maar zoveel bellen dat het toch lijkt of we er samen inzitten.
- Samen de tent opzetten.
- Tegen elkaar aan over het strand lopen, zon in de rug.
- Op de dijk in de zon zitten met Racoon op de achtergrond. (En Maria Mena. En Ilse DeLange.)
- Tegen elkaar aan in de mensenmassa staan luisteren naar Marco Borsato. (En VanVelzen, Golden Earring en Blof)
- Slapen in de tent.
- Wakker worden in de tent.
- Ontbijten.
- Alleen met elkaar, van vrijdag- tot zondagmiddag.
- Zeggen dat ik ook thuis kan slapen en te horen krijgen dat dat niet kan. Echt niet hoor.

U snapt, ik ben gelukkig.

Tralala

En ook pomtipom en joehoe! En de zon schijnt!

En ik ben verliefd, natuurlijk.

ANDREAS LEMMENS

18.12.1978

04.05.2005

...

Vergeet niet te leven

Ongeluk

..En opeens is zo'n dag zo anders..

Ontroerend..

.. de reactie van onze queen toen ze baby-eendjes zag..

Bijna..

Bijna 4 mei.
Bijna 4 jaar.

Dat is fijn

In slaap vallen
en wakker worden
in iemands zijn armen.

Ik ben vrolijk

JARIG

Wooooooow ik ben helemaal mijn 5e verjaardag vergeten!
Al vijf jaar lang deel ik mijn lief en leed op het wereldwijde web.
Dat stelt al een tijdje niks meer voor natuurlijk, maar hee, ik ben er nog.
Has to count for something..

Ik zal meer van me laten horen, ik beloof t.

Liefs, Dindin

Age of Aquarius

When the moon is in the seventh house, and Jupiter aligns with Mars, then peace will guide the planets and love will steer the stars. This is the dawning of the age of Aquarius.

Gisteren 14 februari om 6:00 uur stond de maan in het zevende huis en Jupiter op een lijn met Mars, precies zoals in het lied Aquarius uit Hair. Dat vind ik leuk. En bijzonder. Laten we even doen alsof de rest van het lied ook klopt.

Harmony and understanding
Sympathy and trust abounding
No more falsehoods or derisions
Golden living dreams of visions
Mystic crystal revalation
And the mind's true liberation

Op Valentijnsdag begint de age of Aquarius. Geen betere dag om te beginnen met leven met begrip, sympathie, gouden dromen en een vrije geest. Het staat tenslotte in de sterren geschreven.

Celebrities pledge...

Het is goed

<!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Cambria Math"; panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1610611985 1107304683 0 0 159 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-unhide:no; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; line-height:14.0pt; mso-pagination:widow-orphan; tab-stops:17.0pt 34.0pt 51.05pt; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman","serif"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-language:EN-US;}.MsoChpDefault {mso-style-type:export-only; mso-default-props:yes; font-size:10.0pt; mso-ansi-font-size:10.0pt; mso-bidi-font-size:10.0pt;}@page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;}div.Section1 {page:Section1;}-->

Twee jaar geleden paste ik op het huis van tante San. Eenprachtig groot eng huis. Met geluiden die ik niet kende, een lichtval die ikniet kende, poezen die ik niet kende, maar vooral, een huisvullende Andreas,die ik goed kende. Op ieder plekje van het huis was het verdriet om zijn doodvoelbaar. De badkamer, waarin het allemaal begonnen was. De slaapkamer, waarinzoveel geluk, maar ook zoveel eenzaamheid voelbaar was. De keuken waarin hijgegeten had. De woonkamer, waar hij elke dag vanaf meerdere plekken op hetdressoir me gadesloeg. Kortom, geweldig huis, maar emotioneel een hele heftigeervaring. Nu, twee jaar later, pas ik op het nieuwe huis van tante San. Eendonkerder, kleiner huis, in het centrum van Amsterdam. Slechts xe9xe9n foto vanAndreas heb ik tot nu toe gezien, in de boekenkast. Eerst zocht ik nog naar derest, maar het is goed, zo zonder de rest.

 

Vannacht heb ik er geslapen. Er waren onbekende geluiden,een onbekende lichtval, onbekende geuren. Maar de poes (eentje nog maar..)kende ik nog. En zodra ik mijn ogen dicht deed sliep ik. Dat heb ik nooit. Alhelemaal niet om kwart over tien x92s avonds. x92s Nachts werd ik een paar keerwakker. Maar elke keer spoelde er een golf van tevredenheid over me heen,waardoor ik al snel weer sliep. Al dat verdriet dat vorige keer zo duidelijkvoelbaar was, was niet langer overheersend. En veel meer dan in het vorigehuis, had ik het gevoel dat Andreas er constant was. En dat het goed was.

 

Dus ik geniet, ben gelukkig en zit voorlopig veel inAmsterdam, helemaal tevreden.

Coming back

Hoi lieve verdwaalde lezers,

Lang geleden, vorig jaar ergens schreef ik mijn laatste stukje. Over de toekomstige (volgende week al!) president van de USA. Daarna ben ik lang verstopt geweest tussen sneeuwvlokken, (in november! Belachelijk. Dat soort dingen horen thuis in maart en april) in schoolwerk (echt waar, echt. Goed he?) in bed (dat mag in de kerstvakantie) op het werk (dat mag met leuke collega's) en tussen het riet van de sloot achter het huis. Op het bevroren water, zeg maar. Dat nu niet meer bevroren is. Anyhow, dit log was zo langzamerhand niet alleen dood meer, maar ook begraven. Dus pakte ik een schep, en zie hier! Een nieuw jaar, een nieuwe start. Daar hoort ook een make-over bij, maar die komt nog wel. Echt.

Adinda