De wereld draait door

Ik heb het moeilijk. Dat wil ik niet, maar het is zo. Het is niet alleen de pijn. Het is het ziek-zijn dat me nekt. Het voelt alsof de wereld draait en ik er naast sta te wachten tot ik weer mee kan draaien. En het duurt me allemaal te lang. Ik wil aan de slag, stage lopen, leren. Ik wil zo moe zijn dat ik in slaap val op de bank, maar wel doordat ik veel gedaan heb. Niet omdat ik de hele dag, week, maand, pijn heb en dat al mijn energie opslokt. Ik wil sporten, mijn lijf weer fit krijgen, maar de energie zit al in blijven staan. Tegenslag na tegenslag en mijn lijf knokt door maar betaalt wel de prijs. Net als mijn hoofd. Ik verander langzaam in een ziek mens, en niets meer dan dat. En dat wil ik niet. Het komt wel weer goed. Dat weet ik wel. En misschien volgende maand al. Wie weet. Ik zal nooit meer helemaal gezond zijn. Maar ik wil weer leven. Meedraaien met de wereld.