Dans!

Het podium is donker. De zaal is echter niet onrustig, vol spanning wacht het publiek op wat komen gaat. Dan gaat het licht aan. Vanuit het midden van het podium zie ik de verwachtingsvolle gezichten. Voorin, ietwat naar rechts, zit mijn familie. Dan begint de muziek, gezichten vervagen. Met mijn hoofd in de muziek beweeg ik mee op de melodie. Alles wat ik de afgelopen jaren heb geleerd, waar ik hard voor heb gewerkt, kan ik nu toepassen. De muziek gaat sneller, word luider. Ik ga sneller, beheers mijn benen perfect. De muziek komt tot einde, net als mijn dans. Ik buig, de lichten gaan uit. Even is het stil. Dan barst er een daverend applaus los. Mensen roepen om meer, hebben nog nooit zoiets gezien.

Maar toen ging de wekker. Nog even had ik het gevoel een geweldige avond achter de rug hebben gehad, mijn dans was perfect geweest.

Helaas. Niet meer dan faam voor een nacht..