5 jaar geleden vroeg ik aan mijn vader of hij me wou helpen een zomerjurk te maken, hij is goed in dat soort dingen, heeft zelfs de trouwjurk van mijn moeder gemaakt. Hij was meteen enthousiast. Dus wij samen de stad in om stoffen te kopen die ons geschikt leken.
Vervolgens heeft de tas met die stoffen 4 jaar lang op zolder gelegen. Vorig jaar in de zomer vond ik die tas. Ik hielp mijn vader herinneren waar die stoffen ookalweer voor waren en dat ik toch nog steeds best wel graag een zomerjurkje wilde dus of we dat alsjeblieft deze zomer konden doen. Hij vond het goed. En nu gingen we xe9cht aan de slag. Met stof en schaar en opmeten etc.
Als mijn vader geen tijd had om me te helpen werkte ik alleen verder, lukte het me niet, dan ging ik naar mijn oma. Binnen een week was mijn kunstwerk af. Het jurkje zat me als gegoten. Aan de achterkant kon het worden dichtgemaakt met een veter, dat was onnodig, de jurk kon gewoon over mijn hoofd als hij dicht was.
Nadat mijn moeder het gewassen had om het stofkrijt eraf te halen, begon het jurkje zijn gebreken te vertonen. Het bleek dat ik al die tijd met een veel te dikke naald had gewerkt, de naden begonnen los te laten. Ach wat, dacht ik. Ik neem het wel mee naar Italie, dan kan ik het xe9xe9n zomer dragen en weet ik het voor de volgende keer.
Ik heb het vorige zomer de hele zomer gedragen. En ook vandaag heb ik het jurkje aan. Ik zag het liggen, het had de verhuizing overleeft. Daarbij staat het me mooi. Er is nog stof over.. ik ga er gewoon nog een maken. Al is het pas over vier jaar.
PS: ik sta zo stom met mijn handen omhoog omdat ik net mijn haar in een staart wou doen en niet doorhad dat de foto gemaakt werd;).
