Ha

ik zit vanalles te bedenken. Allemaal dingen waar ik over zou kunnen schrijven.

Maar daar heb ik eigenlijk helemaal geen zin in.

Dus.

Ik laat het hier bij.

Oja.

Gefeliciteerd!

Hmhm.

PTA's

Het jaar is amper begonnen of we worden er al mee doodgegooid. Programma Toetsing en Afsluiting. Het zijn onderdelen van het examen dus ik mxf3et ze wel maken. Ik onderga het, net als de rest. Nu ben ik tot nu toe nog niet xe9cht in de problemen gekomen, de drie PTA's die ik achter de rug heb waren allemaal voor Nederlands en het ging om creatief schrijven.. dat moet toch wel een voldoende zijn:P.

Pff... en dit is nog maar een voorbereiding op wat komen gaat. Het komt ineens wel heel dichtbij. Volgend jaar ben ik groot.

Voor de duidelijkheid

Soraya was niet de enige die auditie deed voor de schoolmusical die dit jaar 'Hair' was. Ik waagde stomgenoeg na 2 keer eerder meegedaan te hebben ook nog een kans. De toneel- en zangauditie gingen goed. Naar mijn gevoel zelfs heel goed. De dansauditie is niet het vermelden waard. Maar zelfs zonder de dans zou ik kans hebben op een klein rolletje. En dat was alles wat ik wou. Na twee jaar in een koor had ik dat wel gezien. Ik ging dit keer xe9cht voor het grote. Op het podium staan, gezien worden, ik hoefde niet eens tekst te hebben..

In het koor zitten betekent hetzelfde doen als de mensen die om je heen staan. En ik wil juist zo graag een keer mezelf ergens in stoppen. Maar blijkbaar.. was ik niet wat ze zochten. Ik heb mijn best gedaan. Mijn uitstraling, mijn houding.. Ik acteerde niet overdreven, ik liet merken wat mijn gevoelens waren maar benadrukte ze niet..

Maar ze kozen mensen die dat juist wel deden, dat overdreven acteren. Ik zou niet genoeg uitstraling hebben gehad.

'Maar,' zei een jurylid als poging me te troosten, 'de muzieklerares zette wel een plusje achter je naam, je zong erg goed.'

Een vriendin van me is wel door, heeft een rol. Ik zit in het koor, voor de derde opeenvolgende keer. En dit is mijn laatste jaar, mijn laatste kans. Ik ben hartstikke blij voor haar, echt waar. En ik baal ontzettend, wou dat ik daar in haar plaats had gestaan. De jury zei nog dat ze twijfelden tussen ons. Of nee, liever had ik daar naast haar gestaan. Sxe1men schitteren, zoals we vorig jaar samen lol hadden in het koor dat niks aan was. En dit jaar.. ach.. ik zie wel wat ik doe. Doorgaan met het koor.. of het gewoon maar laten zitten.. Ze missen me toch niet.

Maar ik had wxe9l een plusje achter mijn naam.

---

And meanwhile life goes on..

I feel good!

Het gaat goed met me. Echt goed. Ha. Hmhm. Dus. Voor het gedicht kreeg ik geen cijfer, de lerares had er wel "wauw!" onder gezet.. De auditie van Soraya is goed verlopen, waarschijnlijk hoort ze volgende week of ze een rol heeft. Ik heb vrienden. Echte, goede, betrouwbare leuke vrienden. En dat had ik net nodig.

De hele wereld mag het weten. Ik ben gelukkig.

Auditie

Lief dagboek,

Morgen is het zover. Ik ga audite doen! Voor de schoolmusical. Iedereen praat over wat een succes het vorig jaar was en dat ze hopen dat het dit jaar net zo leuk en gezellig wordt. Ik ben benieuwd. Ik ben zo zenuwachtig!! Ik heb de dans- en toneelauditie al achter de rug en morgen ga ik voor de zang. Ik hoop zo dat ik door kom!

Ik wil meespelen in een groot musicalsucces en horen dat er mensen zijn die over praten en dat er volgend jaar gepraat wordt over dit jaar..

Wat ben ik zenuwachtig. Wens me succes, dat heb ik nodig!

Liefs, Soraya

Waarom?

Waarom ben ik op aarde? Heb ik een doel? Ben ik ergens goed voor?

De laatste tijd houden deze vragen me heel erg bezig. Ze gaan diep en er is geen antwoord op, of wel? Dan haal ik mijn havo-diploma. En dan? Ga ik vwo doen? En dan? Ga ik studeren? Krijg ik werk, een man, kinderen? EN DAN? Ga ik dood? What's the point?

Hmm.. Ha. Jaja.

Gedichtje hier, gedichtje daar

Ik weet niet hoe het komt. Ligt het aan school? Aan mijn innerlijke rust?:P In ieder geval schrijf ik van alles op. Woorden blijven ronddraaien in mijn hoofd tot ze het papier gevonden hebben.

Omdat ik jullie deze explosie van inspiratie niet wil onthouden hier mijn laatste creatie. Misschien moet het nog een beetje bijgeschaafd worden maar dat zie ik nog wel.

Vervlogen verlangen

De vurige zomerzon
brand van verlangen
luistert wonderschone zangen
van de vogel die ooit dromen kon

De vogel van de droom
zingt verlangend van
dat wat hij niet langer kan
in een luisterende zomerboom

Weg is de droom
en daarbij het verlangen
de koude groeit

Geknakt is de boom
verstomd zijn de zangen
een zon die niet gloeit

Ehh tja.. dat is het dus.. Het was een opdracht voor Nederlands. Een sonnet, over de voorbije zomer, met een wending halverwege.. En dit is het dus geworden na veel wegstrepen en verkreukelen;).. Uit uw kritiek!

De overkant

Zittend aan de ene kant
Starend over zee
Verlangend naar het Engeland
Schipper mag ik mee?

Mag ik mee naar de overkant
Gewoon voor mijn plezier?
Mag ik mee naar Engeland?
Het is veel saaier hier

Kijk dan naar de overkant
Daar is het wonderbaar
Ik wil naar het Engeland
Als ik nou met u mee vaar?

Dichterbij komt dan de overkant
En bijna ben ik er
Dan ben ik in Engeland
En ben ik lekker ver

Ver weg van de overkant
Ver weg van alles daar
Ver weg van Nederland
Ver weg van iedereen, maar...

Ach schipper, de overkant
Die brengt me veel plezier
Maar schipper, daar is Engeland
Dat is veel te ver van hier!

Doorgeef-knuffel

Met deze knuffel wil ik laten zien dat ik vind dat de wereld er een stuk mooier uitziet na een knuffel! Met deze knuffel wil ik laten zien dat JIJ, ja JIJ een mooi mens bent en een knuffel verdient! Neem die knuffel van me aan. Ik meen het goed. En geef hem door.

Ik heb de knuffel gekregen van Puck en Daniek. Dank jullie wel!

Ik geef hem door aan:

Tienertje, Beppie en Dico.. Alledrie een knuffel waard! Verder zou ik nog een paar mensen knuffelen als die niet al een knuffel gekregen hadden.

De doorgeef-knuffel is bedacht door Renate.

Weekend

Ik was al bijna vergeten hoe het voelt om een week naar school te gaan.

Ik wou dat ik me het nu niet kon herinneren. Dan heb je nog kans dat ik maandag zin in school heb.

Ha. Maar het was ook wel leuk. De pauzes, de tussenuren. Met mensen die me leuk vinden om wie ik ben, en niet om wie ik probeer te zijn.

Gister fietste ik van school naar huis. Plotseling had ik dat stomme zinnetje van die stomme reclame in mijn hoofd. "Ik ben nu wie ik ben". Ik zap altijd weg bij die reclame. Maar die zin klopt wel. Ik ben niet langer die clown die een toneelstuk opvoert. Niet dat ik ooit beseft heb dat ik die clown was het afgelopen jaar. Maargoed. Ik heb mijn masker afgezet.

Ik ben nu wie ik ben.

Whaaa

School!

Veel!

Druk!

geen tijd.

Stuntelkampioen

Er gaat geen dag voorbij of ik doe wel wat doms. Ik stoot mijn hoofd, val van de trap, glij uit, val van mijn fiets, loop tegen een deur aan, laat honderd keer op een dag dingen uit mijn handen vallen, kortom, bedenk maar wat doms en het gebeurt bij mij. Ook heb ik altijd het idee dat ik dom over kom, terwijl ik best wel van mezelf durf te zeggen dat ik dat niet ben..

Daarnet is mijn vinger tussen een deur gekomen. De pink van mijn linkerhand. Vannacht heb ik mijn kop gestoten tegen de rand van mijn bed, toen ik nieste.

En natuurlijk zijn er elke dag mensen die iets van dit alles mee krijgen en er om lachen. Ik lach altijd mee en hoop altijd dat het de laatste keer was dat ik iets doms deed. Dat is nooit zo. Ik sta bekend als stuntelkampioen.

En dat blijft voorlopig ook zo.

Gym.. mijn nachtmerrie

Met school zijn ook de gymlessen weer begonnen. En dit jaar wxe9xe9r een andere leraar, wxe9xe9r uitleggen dat ik echt niet overal aan mee kan doen, wxe9xe9r een klas die vragen stelt waar ik geen antwoord op heb. Ik heb een zwakke rug. Ik voel me af en toe wel iemand van zestig in plaats van zestien. En het ligt gevoelig.

Aangezien ik enigzins vreemd loop (ik ben gestopt met het elke avond braaf rennen omdat ik.. en te lui was en me schaamde), heb ik altijd het idee dat mijn klasgenoten me achter me rug om uitlachen. Dat zal dan wel niet zo zijn maar bij elke stap die ik zet voel ik me onzekerder.

Net als de vorige jaren kostte ook dit jaar het me moeite met de leraar te beginnen over dit onderwerp. Hij deed begrijpend, vond alles goed, ik mocht zelfs de hele les alleen maar rondjes wandelen, als ik maar zo goed als ik kon actief was, en aanwezig.

Okee.. ik zie wel hoe het gaat lopen.. Volgende week de eerste xe9chte gymles. Ik ben benieuwd. Hoe de klas is, hoe de leraar is en of mijn rug meewerkt. Maar het begin was goed!

Eerste schooldag

Lief dagboek,

Vandaag voor het eerst naar de middelbare school! Het begon al goed vanochtend..

Zenuwachtig sta ik te wachten op Natasja. Waar blijft ze nou? Ze is alwxe9xe9r te laat, en dat terwijl de eerste schooldag toch echt over tien minuten begint! Mijn tas voelt steeds zwaarder aan en ik trek nog wat aan het riempje. Dat was op de basisschool wel anders! Daar zat mijn lunch in inplaats van vijf zware boeken. Ik wrijf wat met mijn voet op de grond en kijk in de verte of ik haar al zie aankomen. Niet dus. Nou, Nat heeft pech, ik ga alvast fietsen. Op loopsnelheid fiets ik naar school, als Nat dan heel hard aan komt fietsen kom ik tenminste niet alleen op school aan. Maar ze komt niet.

Ik heb nog maar drie minuten om tussen al die mensen door de ingang te vinden, mijn kluisje te zoeken (waar zit dat ding ook alweer?), en een smoes te bedenken. Waarom zou iemand nou op de eerste dag te laat komen? Dat maakt ook geen goede indruk.. Maar bij de ingang staat Nat, ze sleurt me mee naar haar kluisje (oja, daarnaast was het mijne) en trekt me vervolgens met topsnelheid de trap op. Hijgend komen we in de klas aan en ploffen naast elkaar neer. Dan gaat de bel, we zijn net op tijd. Uur na uur slepen we de zware tassen van lokaal naar lokaal, we worden onder teveel informatie bedolven en zijn kapot als het laatste uur zich met een laatste bel aankondigt.

Nat lacht naar me. Ik vraag haar waarom ze te laat was. Zij vertelt doodleuk dat ze bij school stond te wachten, daar waar we afgesproken hadden. Ik vertel haar dat ik toch echt zeker weet dat we bij mijn huis hadden afgesproken. Zij verheft haar stem, wordt om een rare reden boos en begint rood aan te lopen.

Nooit geweten dat de eerste klas zo moeilijk was.

Liefs, Soraya.

Ik heb het door!

Mijn lessen zijn dan nu eindelijk begonnen. Mijn rooster is vreselijk. Ik heb nu een tussenuur, xe9xe9n van de vele, en zit uit te puffen van het eerste uur. Frans! Niks is erger dan om kwart over acht 's ochtends je negen weken lange vakantie te beschrijven. In het Frans.

Straks wiskunde, ook niet een van mijn favoriete vakken, gevolgd door biologie, ik heb echt een lekker dagje vandaag zeg:?.. Maar ter afsluiting Engels, waar ik dan weer kan uitrusten.. En morgen weer beginnen met Frans.

Ik heb het alweer door. Ze hebben het op mij gemunt.