Eerste schooldag

Lief dagboek,

Vandaag voor het eerst naar de middelbare school! Het begon al goed vanochtend..

Zenuwachtig sta ik te wachten op Natasja. Waar blijft ze nou? Ze is alwxe9xe9r te laat, en dat terwijl de eerste schooldag toch echt over tien minuten begint! Mijn tas voelt steeds zwaarder aan en ik trek nog wat aan het riempje. Dat was op de basisschool wel anders! Daar zat mijn lunch in inplaats van vijf zware boeken. Ik wrijf wat met mijn voet op de grond en kijk in de verte of ik haar al zie aankomen. Niet dus. Nou, Nat heeft pech, ik ga alvast fietsen. Op loopsnelheid fiets ik naar school, als Nat dan heel hard aan komt fietsen kom ik tenminste niet alleen op school aan. Maar ze komt niet.

Ik heb nog maar drie minuten om tussen al die mensen door de ingang te vinden, mijn kluisje te zoeken (waar zit dat ding ook alweer?), en een smoes te bedenken. Waarom zou iemand nou op de eerste dag te laat komen? Dat maakt ook geen goede indruk.. Maar bij de ingang staat Nat, ze sleurt me mee naar haar kluisje (oja, daarnaast was het mijne) en trekt me vervolgens met topsnelheid de trap op. Hijgend komen we in de klas aan en ploffen naast elkaar neer. Dan gaat de bel, we zijn net op tijd. Uur na uur slepen we de zware tassen van lokaal naar lokaal, we worden onder teveel informatie bedolven en zijn kapot als het laatste uur zich met een laatste bel aankondigt.

Nat lacht naar me. Ik vraag haar waarom ze te laat was. Zij vertelt doodleuk dat ze bij school stond te wachten, daar waar we afgesproken hadden. Ik vertel haar dat ik toch echt zeker weet dat we bij mijn huis hadden afgesproken. Zij verheft haar stem, wordt om een rare reden boos en begint rood aan te lopen.

Nooit geweten dat de eerste klas zo moeilijk was.

Liefs, Soraya.