Voorzichtig

Afgelopen maandag zat ik een doodgewoon tentamen in een doodgewoon lokaal te maken. Halverwege raakte ik mijn concentratie kwijt (je kent het wel) en mijn blik dwaalde door de klas. Mijn oog viel op dit gedicht, op een poster:

Voorzichtig

Voorzichtig veeg ik
De dag bij elkaar

Wat is er veel
Stukgegaan
Overal ligt pijn

Scherven van vriendschap
Snippers van geluk
Wat een puinhoop

En jij op de vlucht

Mijn gedachten vlogen terug naar het eind van het vorige schooljaar. Als ik toen dit gedicht had gelezen was ik midden in dat tentamen, midden in dat lokaal in tranen uitgebarsten. Het sloeg zo ontzettend op de mij van toen dat het voelde alsof ik naast de dichter had gestaan en hem de juiste woorden had ingefluisterd. Ik liet mijn blik verder dwalen en zag naast me mijn beste vriendin. Ze keek even op en glimlachte. Aan mijn andere kant gaf mijn beste vriend net zijn Tipp-ex door aan een andere klasgenoot. Ik keek weer naar het gedicht. Ik las het opnieuw en beloofde mezelf de titel te onthouden zodat ik het kon opzoeken en nog eens kon lezen. Ik richtte me weer op het tentamen en begon met schrijven.

Ik ga door met leven en gelukkig zijn, en vrienden maken. Voorzichtig.