Ik ben voor de zoveelste keer verdwaald in xe9xe9n van mijn gedachtengangen. Op momenten dat ik denk dat het goed met me gaat, die zeldzame momenten waarop het lijkt dat ik alles kan vergeten, komt de waarheid met een klap mijn hart verpletteren. Dan zie ik de afgelopen twee maanden langs mijn ogen flisten, en voel ik me in twee seconden vijf jaar ouder. Ik hoor veel, zie veel om me heen gebeuren met mensen waar ik van houd. Af en toe sta ik mezelf toe ook wat te voelen. Verdriet komt op de meest onverwachte momenten, en op momenten dat ik het niet wil voelen verstop ik me weer. Voor nu is dit zoals ik het wil.
Ik lees wat ik heb geschreven en word boos. Het is helemaal niet zoals ik wil. Het kan niet zoals ik wil, en het zal nooit meer worden zoals ik wil. Hij zal nooit meer wat tegen mij zeggen over wat ik schrijf, hoe ik eruit zie, hoe ik fotografeer, hoe mijn cijfers zijn. Ik koester de momenten die we hadden waarin hij me complimenteerde en ik mezelf voelde opzwellen als een ballon. Ik vond het zo geweldig een oom te hebben die zo dicht mij me stond dat het mijn broer had kunnen zijn, ik wil dat gevoel niet kwijt, en nog veel vaker voelen. Ik wil niet in de verleden tijd hoeven denken, of praten, of schrijven, als het over hem gaat. Ik wil niet het verdriet van mijn oma hoeven zien, en niks kunnen doen omdat niemand wat kan doen want wat zou ik kunnen doen anders dan een knuffel en handdruk een zacht ik hou van je maar alsjeblieft ik kan niks doen.
Ik wil zoveel en ik kan zo weinig. En ik hoop dat ik dit goed doe allemaal maar ik weet het niet en ik wil het helemaal niet hoeven doen.
Ik wil dat er een einde aan deze gang komt, maar het is nog lang niet in zicht.
Lieverd, wat je doet is goed. J e liefde voelt warm en zeer oprecht. Troosten kan ik je niet, er is geen oplossing voor je wens dat het verleden stopt. Integendeel, het verleden glijdt steeds verder weg. Maar jijzelf bent de toekomst, lieve schat. Met je warmte, je liefde, je bezorgdheid toon je wat een geweldig goed mens je bent en daarin zul je alleen nog maar meer in groeien - kan dat je troosten? Je broem was trots op je en hield van je, in het verleden, maar ver vooruit in de toekomst blijft hij voor jou je liefhebbende en trotse broem. Wees daarvan overtuigd, en blijf hem koesteren. Hij zal altijd bij je horen.
BeantwoordenVerwijderenLieve Adin, het is die machteloosheid... we kunnen er helemaal niks mee. Wel wil ik je even vasthouden, doe je ogen maar dicht: ik geef je een dikke knuffel en laat mijn tranen lopen. Dat kan wel. En als ik je strakjes weer zie, krijg je 'm in real life. Hou van jou.
BeantwoordenVerwijderenrug recht, neus in de lucht en er vol voor gaan. je kan het!
BeantwoordenVerwijderenIk wens je sterkte, meer weet ik even niet te zeggen.
BeantwoordenVerwijderenJe kunt heel veel Din. Misschien ben je stiekem wel sterker dan je denkt te zijn. Kop op. Kus.
BeantwoordenVerwijderenIn moeilijke tijden weet je nooit of je je goed 'gedraagd'. Of je precies de goede woorden zegt op het goede moment. En als je je best doet, weet ik zeker dat je omgeving dat zal waarderen. Meer dan dat kun je namelijk niet doen, je bent zelf ook maar een mens! Je bent sterk en kunt meer dan je denkt, onthou dat goed.. Sterkte : ) !
BeantwoordenVerwijderenWe kennen elkaar niet maar wat je schrijft raakt me. Het is indringend en bewust. Herkenbaar. Veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderen:( blijft zwaar.... maar de tijd heelt alle wonden... al zal er altijd een litteken zijn.
BeantwoordenVerwijderen(mooie nieuwe stijl trouwens)
je doet het allemaal hartstikke goed, en je lxe9xe9ft, en dat is super! Andreas is bij je, blijft bij je, en je zal zijn complimenten en trots, maar ook zijn relativerende lach blijven voelen. ECHT
BeantwoordenVerwijderenIk hou van je, en ben vreselijk trots op je!
allemagtig zlef gescerven of van internet geplukt:
BeantwoordenVerwijderenhttp://timeout.web-log.nl/log/3037964 ;)
BeantwoordenVerwijderenHoe is het nu met je?
BeantwoordenVerwijderenIk herken het gevoel wel...mijn ouders overleden 7,5 jaar geleden en nog steeds kan de pijn soms net zo heftig zijn als in het 2de jaar....
Groetjes...Wendy
wendyk.web-log.nl
jongereninrouw.web-log.nl