Vrienden

And I never thought I'd feel this way
And as far as I'm concerned
I'm glad I got the chance to say
That I do believe I love you

And if I should ever go away
Well then close your eyes and try
To feel the way we do today
And then if you can remember

Keep smiling, keep shining
Knowing you can always count on me, for sure
That's what friends are for
In good times, and bad times
I'll be on your side forever more
That's what friends are for

Well you came in loving me
And now there's so much more I see
And so by the way I thank you

Oh and for the times when we're apart
Well then close your eyes and know
The words are coming from my heart
And then if you can remember

Keep smiling, keep shining
Knowing you can always count on me, for sure
That's what friends are for
In good times and bad times
I'll be on your side forever more
That's what friends are for

Dank jullie wel, voor het beste verjaardagfeest in jaren.

Foto's!

Vandaag ging ik met Alet naar Amsterdam. Niet voor de lol ofzo, maar omdat ik nieuwe foto's moest laten maken voor het castingbureau waar ik sta ingeschreven. Het was een ramp! Vanaf het centraal station ging het helemaal mis met een enge buschauffeur en omleidingen en kapingen (in gedachte) en uren lopen (een half uur) in 32 graden hitte. Pfoe! Nou, aangekomen bij het castingbureau vonden ze het helemaal niet erg dat ik een UUR (ik schaamde me kapot) te laat was. We kregen water en een formulier, maar toen moest ik snel snel in de visagie en snel foto's laten maken, anders lag het shema te veel overhoop. Uiteindelijk was dat niet het geval omdat iemand later was gekomen en een ander eerder, dus sloot het allemaal bij elkaar aan. HOE DAN OOK, ik was super opgelaten (door het laat komen en het tijdschema enzo) en het was ontzettend warm. Na afloop kreeg ik wel een cd met de foto's mee naar huis. Maargoed, toen moesten we eerst die hete tram in, toen de trein, en weer een bus.

En toen kwam ik thuis, en zag ik de foto's, en vond ik dat ik ze wel verdiend had.

Klik hier

en hier!

O, en ik vond het superlief dat Alet al die ontberingen voor mij doorstond!

Ik lach, om niet te huilen

Vanmiddag was de herdenkingsdienst voor de moeder van Sean. Ik vond het knap, zoals Sean zich hield. Hij troostte zijn oma, en zijn tante. Hij troostte de meisjes die huilend in zijn armen vielen. En steeds met een glimlach, met droge ogen, en een rechte rug. Hij deed zoals zijn moeder, hij lachte om niet te huilen.
Arme arme ARME jongen. Ik vind het zxf3 ontzettend erg.
Zijn tranen komen nog wel. En alles wat ik kan doen is er voor hem zijn.
Maar dat lijkt zo verdomd weinig.