Vanmiddag was de herdenkingsdienst voor de moeder van Sean. Ik vond het knap, zoals Sean zich hield. Hij troostte zijn oma, en zijn tante. Hij troostte de meisjes die huilend in zijn armen vielen. En steeds met een glimlach, met droge ogen, en een rechte rug. Hij deed zoals zijn moeder, hij lachte om niet te huilen.
Arme arme ARME jongen. Ik vind het zxf3 ontzettend erg.
Zijn tranen komen nog wel. En alles wat ik kan doen is er voor hem zijn.
Maar dat lijkt zo verdomd weinig.
vrijdag 2 juni 2006
Ik lach, om niet te huilen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lieverd, je weet hoe heel erg belangrijk het is, als er iemand is waarop je kunt rekenen. Dus wees er maar van overtuigd dat je veel voor Sean kunt doen. Je hebt zo'n groot warm hart, lieve Adinda.
BeantwoordenVerwijderenEr voor hem zijn is al ontzettend fijn voor m : )
BeantwoordenVerwijderenExe9y,
BeantwoordenVerwijderenEr voor hem zijn, ik denk dat dat al heel veel is.
Meer kun jij niet voor hem doen, een ander kan niet eens
meer voor hem doen,
er voor hem zijn is al zoveel.
En geef hem de tijd, als hij nog niet er aan toe is, bijv.
Liefs Lucia
Jeetje, idd wat kan het leven soms een puinzooi zijn. Je kan niet meer doen dan er voor hem zijn maar hij zal hier echt wel wat aan hebben denk ik zo!
BeantwoordenVerwijderener voor hem zijn is idd het beste..je hoeft niet te praten als dat niet gaat..als je maar voor hem klaar staat als hij je nodig heeft
BeantwoordenVerwijderen