Wat ongelooflijk schattig!!!!
Ik val middenin de act van Angel die enthousiast "Can't take my eyes off of you" zingt met Gerard Joling.
Gerard is Gerard, en Angel spat van het podium door haar zelfverzekerde houding.
Vijf jaar is ze! Familie kijkt trots toen en swingt lekker mee.
En stralen dat ze doet!
Fantastisch.
Even kijken of de rest ook zo leuk is.
Update:
Jaaaa gewxe9ldig. Al die "sterren" zijn opeens de sterren niet en laten die kinderen vollxe9dig de ruimte.
Heerlijk dit.
Ik weet niet of je dit nog wel leest, of je daar nog wel tijd voor hebt. Maar dan lees je het later wel een keer.. Nou! Komt ie! De allerlaaste Liva Lisa. (Huh? Lieve dus ;))
In drie maanden, dacht ik, gaat vast heel veel gebeuren.
Misschien ga ik wel afrijden.
Misschien komt Waldo.
Misschien brandt er iets af, en dat heel ons dorp staat te kijken, behalve jij.
Misschien word ik wegens lage cijfers van school gekickt.
Misschien word ik heel erg depressief.
Misschien win ik de loterij.
Okee okee, dat laatste heb ik niet gedacht. Maar nu, nu je over drie dagen weer voet op Nederlandse bodem zet, wordt me duidelijk dat er bij mij niks, en bij jou echt heel veel gebeurd is.
En ik kan me zo voorstellen dat het je tot een ander mens heeft gevormd, dat ik soms heel even bang word. Dat ik denk: ken ik je nog wel, straks? Ken jij mij nog wel? Wordt het moeilijk of gaan we makkelijk verder waar we gebleven waren?
Maar dan denk ik aan ons, en weet ik... dat zit wel goed.
Nou, ik zal je vertellen; er is geen brand geweest, ik heb geen rijbewijs of Waldo, zit nog steeds op school, ben over het algemeen behoorlijk vrolijk en ik heb geen loterij gewonnen. Je hebt zelfs geen Adinda-feestjes gemist.
Want wat is een Adinda-feestje in hemelsnaam zonder een Lisa?
Ik hou van je, lieve vriendin. Ik ben vreselijk trots op je. Je bent er weer zondag, en dan ben ik er ook.
Liefs,
Adinda
Jouw krabbel is op het moment de enige krabbel die ik heb, had ze gisteren net allemaal weggegooid. En wat een fijne krabbel it is!
Nou. Wat me nou is gebeurd. Weet je nog, Route 66? Die musical waar Martin in speelt. Hij loopt nog maar tot 20 april, dus ik vond het wel tijd worden om er eens heen te gaan, dat snap je. Vriendin A. had nog een verjaardagscadeautje te goed, dus dat kwam heel mooi uit. Ik bestelde kaartjes voor 29 maart, in Zaandam. Daar komen was al een avontuur an sich, maar het ging wonder boven wonder allemaal goed. Op het eind was het een beetje stressen (straten die verplaatsen en onduidelijke naambordjes, je kent het wel ;)) maar we waren ruim op tijd in het theater. Martin heeft een understudy, voor die xe9xe9n van de tien keer dat hij niet speelt, dus ik hield er rekening mee dat hij er misschien helemaal niet zou zijn.
Toen A. en ik eindelijk zaten, trots omdat we het zo goed hadden kunnen vinden allemaal, kwamen de bandleden op. En.. daar was Martin ook! Ik blij, sla A. op haar knie en roep 'Hij is er!' (terwijl A. 'au' riep, oeps). Maar! Hij loopt over het podium, het trappetje af en gaat zo in de zaal zitten. Zitten zitten. Hij ging kxedjken. Niet spelen. Kxedjken. Okee, nou je ziet het voor je.
Zucht.
Maar het was een superleuk stuk. Dat dan weer wel. En met A. was het natuurlijk erg gezellig. Vooral zo na de pauze (lees: na het wijntje in de pauze). Heb de liedjes steeds in mijn hoofd en de cd in mijn mooie foon. Maar ik zat er toch mee in mn maag. Was ik eindelijk naar die musical geweest, speelde de man waarvoor ik xe9igenlijk gekomen was helemaal niet. (Ik miste je ook vreselijk toen. Ik wilde je bellen en klagen en je meeslepen naar de eerstvolgende voorstelling en dan samen genieten van een leuke musical met leuke mensen. Anyhow, dat kon niet. En vriendin A. die ook wel nog een keer wilde, heeft het drukdrukdruk met school.) Dus! Ik bedacht me dat mijn pappa bijna jarig is. Ik sleep hxe9m dus mee, 12 april, voor een herkansing. Heb gehoord dat Martin dan waarschijnlijk wel speelt, dus ben benieuwd! (Haha, en volgens mij vind de pappa het ook wel leuk, gelukkig.)
Hier een voorbeeldje van die fijnefijne musical waar ik toch wel van heb genoten. Ik weet niet of je het kunt kijken op de comps daar, maar anders komt dat nog wel.
Zo! Ondertussen volg ik jouw avonturen op de voet door alle Guatemala-blogs en de updates van je moeder. Terwijl ik in theaters zit slinger jij door jungles. Ik verwacht uitgebreidde verslagen als je hier eenmaal weer gesettled bent. En dikke knuffels, die mis ik. Die van jou.
Alle liefs, en als reactie op je krabbel:
IK HOU OOK ZO VEEL VAN JOU!!
Adinda
(Oh, mocht je je afvragen waar ik al die theaterbezoeken van betaal... Ik heb een baan! In de bioscoop! Dus dat wordt filmpjes pakken als je terug bent. Sinds vorige week zaterdag. Ik leen nu dus nog van iedereen, maar vanaf volgende maand kan ik het ook echt terugbetalen! JOEPIE!)
