Lieve Lisa...(7)

Ik weet niet of je dit nog wel leest, of je daar nog wel tijd voor hebt. Maar dan lees je het later wel een keer.. Nou! Komt ie! De allerlaaste Liva Lisa. (Huh? Lieve dus ;))

In drie maanden, dacht ik, gaat vast heel veel gebeuren.

Misschien ga ik wel afrijden.
Misschien komt Waldo.
Misschien brandt er iets af, en dat heel ons dorp staat te kijken, behalve jij.
Misschien word ik wegens lage cijfers van school gekickt.
Misschien word ik heel erg depressief.
Misschien win ik de loterij.

Okee okee, dat laatste heb ik niet gedacht. Maar nu, nu je over drie dagen weer voet op Nederlandse bodem zet, wordt me duidelijk dat er bij mij niks, en bij jou echt heel veel gebeurd is.

En ik kan me zo voorstellen dat het je tot een ander mens heeft gevormd, dat ik soms heel even bang word. Dat ik denk: ken ik je nog wel, straks? Ken jij mij nog wel? Wordt het moeilijk of gaan we makkelijk verder waar we gebleven waren?

Maar dan denk ik aan ons, en weet ik... dat zit wel goed.

Nou, ik zal je vertellen; er is geen brand geweest, ik heb geen rijbewijs of Waldo, zit nog steeds op school, ben over het algemeen behoorlijk vrolijk en ik heb geen loterij gewonnen. Je hebt zelfs geen Adinda-feestjes gemist.

Want wat is een Adinda-feestje in hemelsnaam zonder een Lisa?

Ik hou van je, lieve vriendin. Ik ben vreselijk trots op je. Je bent er weer zondag, en dan ben ik er ook.

Liefs,
Adinda