Ik ben zo verschrikkelijk moe. Ik kan niet meer nadenken. Ik raak licht in paniek als ik bedenk hoeveel ik nog moet doe, en dat dat allemaal helemaal niet gaat nu, met dat lijf van mij dat al moe is na het douchen, maar dat ik blijf pushen want 'ik wil dat (vul maar een willekeurige activiteit in) gewoon kunnen'. Maar ik heb een ziek lijf. En verdrietig. En zo moe.
Ow, Adinda, ik begrijp dat het momenteel niet zo goed met je gaat. Maar houdt moed! Er komt een tijd dat het weer beter gaat, ook al lijkt dat nu mijlen ver weg. Liefs en een virtuele knuffel, Karin.
BeantwoordenVerwijderenDankje, lief!
Verwijderen