Over minder dan honderd uur lig ik in de armen van mijn lief. Over vier dagen is hij op dit moment geland en naar mij op weg, na zes weken en zes dagen zonder elkaar. Misschien is hij er zelfs al. Bijna zeven weken is zo vreselijk lang, als je ziek wordt, als je wilt vieren dat je scriptie af is, als je wilt vieren dat je er een voldoende voor hebt gekregen, als je wilt delen wat je bezighoudt. Maar wat gingen die weken snel op momenten dat ik bezig was met mijn scriptie, naar de schouwburg ging met mijn moeder, afsprak met vriendinnen. Ik verlang naar zijn armen, naar zijn geur, naar zijn stem met mijn hoofd op zijn borst.
Nog ongeveer 96 uur.
Ha, ha wat herkenbaar maar nu heeft het eens een keer niets te maken met ziekzijn. Toen mijn lief nog in de marine zat telde ik ook altijd de uren voordat hij weer terug was. Elkaar moeten missen is niet leuk, maar het weerzien daarna extra fijn!
BeantwoordenVerwijderenHaha dit is eigenlijk voor het eerst dat ik me bewust ben van de uren, realiseerde me ineens dat het nooit meer heel lang kon zijn! En dat missen en dan elkaar weer zien vind ik ook, maar dan is een week weg ook echt meer dan genoeg ;)
VerwijderenDat kan ik me héél goed voorstellen.
BeantwoordenVerwijderenHier beginnen straks de weken alleen. Vlam zie ik ruim 3,5 week niet, Jill 2,5 week.
Ik ben een hotelletje aan het boeken nu, voor als ik geland ben in Bergerac. Ik moet er niet aan denken nl meteen door te moeten rijden naar mijn schoonouders. Ik wil ze eerst helemaal voor mezelf hebben.
Lijkt me logisch.
En voor jou: lekker aftellen! Ben blij voor je :)
Jaa, eerst lekker met zijn drietjes zijn, na zo'n tijd apart.. Ik heb ook iedereen gewaarschuwd dat we in ieder geval die eerste dag alleen elkaar willen zien. Vind ik ook heel logisch :)
VerwijderenNog even volhouden dus.
BeantwoordenVerwijderenNog even volhouden en de beloning is zoet. Geniet ervan als je hem weer in je armen sluit. Groot gelijk dat je hem eerst voor jezelf wilt hebben.
BeantwoordenVerwijderen