Alsof de wereld normaal is..

Vandaag keek je me aan. Lang en doordringend. Normaal kijk ik meteen weg als je me betrapt op het naar je staren, bang dat je met je blik kan zien wat ik voel. Vandaag bleef ik kijken. We keken elkaar aan, terwijl de wereld om ons heen deed alsof alles heel gewoon was. Niets was heel gewoon. Waren wij de enige die dat doorhadden? Ben ik de enige die dat doorhad? Jij keek mij aan, en diep van binnen voelde ik zxf3 veel te gelijk dat het bijna pijn deed. Ik keek terug. We lachten niet. We zeiden niets. En om ons heen deed de wereld alsof alles heel normaal was.