Nu weet ik het niet meer..

Nu ben ik in de war. Nu ben ik in de war, door zijn lucht, die nog steeds om mij heen hangt. Door zijn armen die ik nog steeds voel branden om mijn middel. Door zijn lippen, die zacht in mijn nek gedrukt werden toen ik hem die knuffel gaf, die alles veranderde. Door zijn alles, alles dat niet van jou is. Het liefst wil ik jouw armen en lippen voelen. Maar is het dit nog wel waard? De donkere dagen die alleen verlicht worden als jij me omhelst, of iets liefs zegt? Kan ik nog wel verliefd zijn op iemand die me zo rot kan laten voelen? Ik ben niet verliefd op hem. Ik vind hem wel leuk, en misschien was het zelfs wel meer dan leuk geweest, als jij niet constant in mijn hoofd rond liep. Misschien moet ik me maar meer op hem focussen. Van hem weet ik zeker dat hij me heel leuk vindt. En dat is meer zekerheid dan ik van jou kreeg, de afgelopen maanden.