Ik leef

Dagen glijden voorbij terwijl ik mijn leven leef. In mijn hoofd schrijf ik elke dag een verhaal met zinnen waarvan ik niet wist dat ik ze in me had. Tussen het lachen huilen en zingen door verstrengelen woorden zich met beelden. Het was een mooie kerst. Het heeft me goed gedaan, merk ik, nu de laatste minuten van deze tweede kerstdag wegtikken. Niet dat ik veel gedaan heb. Gegeten, gelezen, gelegen, gelachen. In willekeurige volgorde en zo vaak als kan. Ik denk veel na. Over wat er was, over hoe het is, en over wat er gaat komen, of niet. 2005 is een jaar om niet te vergeten. Nooit had ik kunnen denken dat dit jaar zo ingrijpend zou kunnen zijn. Zo intens verdrietig, zoveel sporen nalatend. Maar de kerst was goed. Zelfs met ons verdriet, met de veranderingen, en de machteloosheid. Ik voel me zoveel ouder dan vorig jaar.

Maar ik leef, en ik vind dat ik dat nog best goed doe. Ik leef, en dit jaar heb ik verdriet gevoeld als nooit tevoren. Ik leef, en doe dingen die me gelukkig maken. Ik leef, en leef, en leef. En de kerst was goed. En zelfs wit, hier in het midden van het land, de laatste twintig minuten.

Lieve lezers. Bedankt voor het nog steeds mogen spuien van mijn woorden, die anders opgesloten zouden blijven. Ik wens jullie allen een gelukkig, gezond, geweldig 2006, vol liefde toe.