Nou!

De pijn is dus nog steeds niet over.

Het is nu echter wel duidelijk dat het geen ontsteking is, omdat er geen ontsteking in mn bloed is gevonden. Toen werd geopperd dat het mijn maag was. Maar het maagdrankje hielp niet, dus nu zijn het mijn ribben, die ik overbelast (waarmee?) heb. (Ik heb vreselijke steken, over mijn hele ribbenkast, dus ook in mijn rug.)

Hoe dan ook. 11 mei ga ik naar een internist in het ziekenhuis.
Dat is niet alleen voor die steken.
Op mijn zesde ben ik twee keer geopereerd aan een A-typische microbacterixeble infectie (ofzo ). Ging allemaal goed. Maar! Sindsdien ben ik vaak ziek. En dan niet gewoon hoofdpijn of buikpijn, of keelpijn, (heel vervelend) maar dat allemaal, vaak nog gepaard met duizeligheid en/of koorts. Of iets anders. Hoe dan ook, ziek.

Nou ben ik niet een persoon die graag klaagt. Echt niet. Ik weet dat veel dingen veel leuker zijn als je er positief over denkt, en praat. Maar ik ben het allemaal behoorlijk zat. Ik ben zo ontzettend teleurgesteld in dat lichaam van me. Ik ben bijna achttien verdorie, niet 70. Is het mijn rugpijn niet, dan wel mijn heupen, mijn kuit, mijn enkel, mijn hoofd keel buik huid.

Maar wat ik zeg, ik ben niet iemand die graag klaagt. Liever niet. Ik voel me alleen een beetje alleen-ig.