Kaarsje

Soms heb je van die momenten waarop je je realiseert dat jouw shit eigenlijk helemaal níets voorstelt. Drie en een halve week geleden werd ik tante. De zus van mijn lief kreeg een dochtertje. Hoewel ik had verwacht heus wel wat voor haar te voelen zodra ik haar in mijn armen had, had ik niet verwacht zóveel voor haar te voelen als ik voelde, op het moment dat ik haar naam hoorde en haar foto zag.

Vorige week werden we gebeld met het nieuws dat ze CF heeft, ook wel bekend als taaislijmziekte.
Niet tof. ECHT. HELEMAAL. NIET. TOF.

Ik huilde om haar, om haar leven dat zo anders zal zijn. Om haar ouders, om hun leven dat zo anders zal zijn. Elke avond brand ik een kaarsje. Ik ben niet gelovig, maar ik geloof in de positieve energie die ik heb op het moment dat ik zo'n kaars aansteek, en gedurende de tijd dat de kaars brandt. En mijn nichtje, mijn lieve kleine nichtje dat een ander leven voor zich had moeten hebben, kan al het positieve gebruiken.