Over enge dingen en grenzen

Mijn hoofd is gevuld met Thailand. Over precies een maand stap ik in het vliegtuig naar Bangkok. Daar land ik op oudjaarsdag, vroeg in de ochtend. Mijn lief is dan al een week aan het werk in Bangkok en met een beetje geluk kan ik de eerste nacht bij hem in zijn hotel doorbrengen. En vanaf 1 januari staat alles open, en zal ik vier weken in mijn eentje door Thailand trekken. Dan is mijn lief klaar met werken, en hebben we nog twee weken om samen door te brengen.

Het feit dat er verder geen plan is vind ik eng. Maar dat betekent ook dat alles anders kan lopen dan ik nu vermoed, en dat vind ik spannend en een uitdaging.

Het feit dat ik niet zo goed weet wat ik allemaal mee moet nemen vind ik best spannend. Wat zal echt heel handig, en wat totaal overbodig blijken? (vannacht doomde ik dat ik plastuiten vergeten was..)

Het feit dat ik vier weken het in mijn eentje moet gaan doen, regelen en beslissen, vind ik eng. Natuurlijk ben ik thuis vaker langere tijd alleen geweest, maar dan had ik altijd mijn ouders of vrienden om op terug te vallen.

Maar het allerengst en het meest spannend vind ik het feit dat mijn lijf het misschien allemaal niet aankan. Mijn hoofd is sterk en weet mijn lijf vaak mee te krijgen, maar in hoeverre gaat dat lukken (en moet ik dat willen!) als dat vier weken lang zou moeten? Ik heb regels, die thuis ook gelden, maar vooral daar belangrijk zullen zijn. Zo voorzichtig mogelijk eten. Veel drinken. Zo min mogelijk voorbij de lichamelijke grenzen. Zo regelmatig mogelijk slapen.

Maar bovenal zo veel mogelijk genieten.