De flirt coach

Zit ik gisteravond lekker te zwijmelen bij the Sound of Music, krijg ik ineens een cadeautje van mijn moeder! Ze had het op de mat gevonden, en mijn naam stond er in grote letters op. Met een kaartje van de kerstmanvrouw. Dat ik nodig aan de man moet. En om me daarmee te helpen, kreeg ik een boekje met de titel: De flirt coach, bereik meer met flirten.
Je snapt het, hierdoor krijg ik eindelijk die man die ik verdien. Stoor me niet de komende dagen, ik ben aan het lezen. En volgend jaar wordt 'het jaar van het flirten'. Yeah.

So this is Christmas

Met de muziek van gisteren nog in mijn hoofd kan mijn kerst niet meer stuk. Ik ben gisteren samen met peettante R. voor de vierde keer naar een optreden van jeWelste geweest. Ze speelden nummers van hun kerstcd, waaronder een eigen nummer 'Merry Xmas to all', en nummers uit hun gewone repetoire. Renxe9 van Kooten was er ook, en dat terwijl hij jarig was, dus het was driedubbel feest. (xe9n jeWelste, xe9n Renxe9, xe9n verjaardag!) Hoewel de stem van Martin, en de muziek van Guido, Jurrian, Kenneth en Remco me ontzettend gelukkig kan maken, was er gister xe9xe9n nummer waar ik kippevel van kreeg, en altijd krijg. Je had er bij moeten zijn. (Pff, alhoewel, het was ontzxe9ttend druk, en vol, en warm, maar toch.) Een hele kroeg die 'war is over' zingt, moet ook de mannen van jeWelste een kick hebben gegeven.

Voor nu wens ik jullie allen hele fijne kerstdagen en een fantastisch 2007!!

Happy Christmas (war is over) - John Lennon

And so this is Christmas
For weak and for strong
For rich and the poor ones
The world is so wrong
And so happy Christmas
For black and for white
For yellow and red ones
Let's stop all the fight

A very merry Christmas
And a happy New Year
Let's hope it's a good one
Without any fear

War is over
If you want it
War is over
Now...

Jordan el Rachid

Ik ben tante! Of eh, niet echt. Vriendin F. is gisteren bevallen van een zoontje. Jordan dus.
Ik ben blij, en trots, en verdrietig, op een vreemde manier. Alles is nu anders. Zij zweeft, en haar vriendje, de vader van het jongetje, met haar. Maar laat ik voor nu niet aan de nadelen denken en alleen gelukkig voor haar zijn. Gefeliciteerd, lieve F en E, ik hoop dat jullie zo gelukkig blijven.

Vroeger

'Ik ben hier een keer midden in de nacht geweest,' zeg ik als we de begraafplaats af rijden. 'Met vriendinnen. Het was heel bijzonder.'  'Ik ben hier vroeger ook wel eens geweest, midden in de nacht. Met de hond,'  antwoordt mijn oma.  Ik denk:  vroeger? Waarom zou ze hier heen zijn gegaan dan? Ik denk: misschien bedoelt ze vorig jaar. Ik durf het niet te vragen. Omdat vroeger voor mij lang geleden is. Omdat ik denk dat het dat ook voor haar is. Vroeger, toen alles nog gewoon was. Terwijl vroeger natuurlijk alleen maar 'eerder in de tijd' betekent.

Vandaag, achtentwintig jaar geleden, is Andreas geboren. Vreemd dat tijd gewoon door gaat. Vreemd dat alles gewoon door gaat. Maar eigenlijk niet natuurlijk. Van leven ga je dood. Maar de dood heeft zo'n ontzettende impact op de levenden, dat alles na de dood vreemd lijkt. Dat is mijn ervaring, tenminste.

Niets is meer hetzelfde. Niets zal meer hetzelfde zijn. Ooit. Wie had dat gedacht, vroeger.

u leest

de nieuwe medewerkster van de etos.
yeah.

School en jeWelste

Ik ben student! Geloof het of niet. Ik volg een HBO-opleiding Engels. Dat is een docentenopleiding, en dat is jammer, want dat hoeft niet zo van mij. Maar het is superleuk, en leuk, en leuk. Ik dacht dat ik achter zou lopen, door die maanden zonder school van me, maar het valt me allemaal heel erg mee, en het gaat goed. Een zeven voor mijn eerste mid-term vind ik redelijk bemoedigend, vooral als je weet dat meer dan de helft van de klas een onvoldoende had.
Maar nu is het herfstvakantie, en dat is ook fijn.

Ik ben trouwens helemaal fan van jeWelste, een band waarvan een zekere Martin van der Starre de zanger is. Ik ben pas naar twee optredens geweest maar werd bij het eerste al herkend, dus doe toch iets goed!! Ik ben fan. Ha! Ik was wel eerder fan, maar van dingen als musicalsterren uit de jaren 70 enzo. Maar nu! Van iets tastbaars en dichtbijs. (Dat is geen woord, dat weet ik ook wel.) (En echt niet alleen van Martin, maar zeer zeker ook van Kenneth en Guido en Remco en Jurrian) Komt allen naar optredens van jeWelste! (roep ik, als fan)

Andreas

Mensen vragen of ik hem nog mis. Of het nog pijn doet. Of ik vaak aan hem denk. Ik mis hem, denk aan hem, en soms doet dat pijn. En dan kan het nog zo lang geleden zijn allemaal, stiekem is het nog steeds mei 2005. Want beseffen dat het al zolang geleden is allemaal, dat kan niet. Dat wil ik niet. Ik mis hem als ik door Amsterdam struin. Ik mis hem als ik een film zie waarover ik zijn mening wil weten. Ik mis hem als ik wat wil schrijven en het niet lukt. Dat gebeurt me steeds vaker.
Ik zie hem in iedereen en niemand. Ik kom hem tegen in de metro, en in het winkelcentrum. En altijd is hij het niet, en altijd denk ik dat hij het is. Idioot he.

Niemand heeft ooit zo'n impact op mijn leven gehad.
En en. Hij is dood.

Maar toch kan ik gelukkig zijn.
Idioot he.

Oeps

Vergat ik helemaal waar ik eigenlijk over wilde schrijven.

Broertje Ramiro is gek op lezen en rekenen en schrijven. Vorige week schreef ik op een blaadje: Ramiro ik hou van jou.

Hij las het, en lachte, en zei (in het Engels!) dat hij ook van mij hield.

Om deze woorden kracht bij te zetten (alsof dat nodig was), schreef hij dit.

Zooo

dat schiet niet op he, dat elke week een log.
Gelukkig is papier (ehh..) geduldig. Zijn jullie dat ook, lieve lezers?

Het weekend was super. Ik heb de vuurkorf aangestoken. Met vriendje R en G en vriendinnetjes A L en F heb ik in de vlammen zitten staren tot we er dronken van waren. (Of kwam het van de kokosrum uit Frankrijk?) F heeft trouwens geen drank aangeraakt. Niet goed voor haar beebietje natuurlijk. Het is al een echt mensje nu, na 27 weken. Ik heb al een paar keer een flinke stoot tegen mijn hand gekregen van haar/hem.

Maar terug naar de vlammen. Ik kan daar helemaal gelukkig van worden. Warmte en licht, en niet alleen door het vuur. Ik heb het er met vriendje G over gehad dat ik zo blij was met de vrienden die ik nu heb. Dat zijn er niet veel, maar voor mij meer dan genoeg. Bij hen kan ik zijn wie ik wil zijn. En dat vind ik fijn. Dat xeds fijn. Met vriendinnetjes A & L heb ik alle mogelijke onderwerpen besproken. Ik heb gelachen, en bijna gehuild, en zij waren lief en leuk.

Zucht.

Soms he.

Soms is alles opeens helemaal goed.

Wat is het stil

op web-log. Of in ieder geval op de web-logs in mijn omgeving. Plus de mijne.

Na ongeveer drie weken toch maar weer een teken van leven hier vandaan *zwaait*.

Vriendinnetje A. woont nu dan toch echt in Middelburg. Tot nu toe is ze elk weekend thuis geweest, maar toch mis ik haar. Ik mis het even naar hiernaast te lopen, om te lachen, praten, huilen of knuffelen. En dit weekend is ze van plan daar te blijven. De wereld vergaat niet, ik heb andere mensen om mee te lachenpratenhuilenknuffelen, maar A is A, en alleen A kan A zijn.

Pomtipom. Soms wil ik dat ik weer 11 was. Elf was leuk. Achttien ook hoor, maar dan moet je ook volwassen zijn. Af en toe vind ik dat juxedst leuk er aan, en andere keren wil ik me opkrullen en in een hoekje zitten wachten tot alles over is. Soms wil ik grote sterke armen om me heen die zeggen dat alles weer goed komt, en dat ik het geloof. Als ik dat tegen mezelf zeg kom ik niet heel overtuigend over. Soms wil ik.. pff ik weet niet wat ik wil. Ik vind het hartstikke fijn om als volwassene behandeld te worden en mee te kunnen doen. Dus. Ik denk dat ik een een soort Fase zit. HAHA!

Poe ik heb echt nul inspiratie. Dat is wel eens anders geweest! Maaar ik ga mijn web-log niet laten verloederen omdat die bron een beetje droog is. Minstens elke week een stukje. Tot mijn bron water te veel heeft en ik hier het resultaat kan dumpen.

Maar nu issie nog leeg.
Dag!

Vakantie

Frankrijk was gezellig.
En fijn.
En mooi, as always.
Gelukkig.

Engels

Vandaag was de introductie voor mijn opleiding Engels. Tot nu toe ben ik wel enthousiast, het lijken me leuke mensen. De lessen worden gegeven in het Engels, which is nice, but wel wennen. Ook dat weer in de klas zitten is wennen, maar leuk. Jaja. Ik voel me bijna groot. Maarr ik ga de opleiding denk ik niet afmaken. Hij is ontzettend gericht op onderwijzen (dat krijg je met docentenopleidingen dindin), en ik zie dat dus helemaal niet zitten. Maar wie weet wat het jaar me brengt! Ik heb er zin in. Volgende week dinsdag is mijn eerste lesdag in 7 maanden. Whoohoo!

Frankrijk!

Daar ga ik!
Tot volgende week ergens!

zaterdagavond

Ooh ik ben niet echt trouw he. Ik maak ook gewoon niet zo veel mee.
En als ik wel iets mee maak denk ik, dat moet op mijn log! En dan denk ik er vervolgens niet meer aan, tot ik een keertje niks te doen heb, en tot mijn schrik zie dat ik al een hele tijd niks geschreven heb.

Dus hier maar weer een opsomming.

Mijn zwangere vriendinnetje is 20 weken zwanger nu. Ze is dus (als je doet alsof ze op de uitgerekende datum ook echt bevalt) op de helft. Ik ben vast van plan de tweede helft van haar zwangerschap wxe9l mee te maken. Maar alleen als zij dat ook wil. Ik zag altijd voor me dat, als xe9xe9n van ons zwanger zou zijn, we samen kleertjes zouden kopen, en naar echo's kijken, en over zwangerschapskwaaltjes praten. En elkaars hand vasthouden tijdens de bevalling. Maar nu voel ik me vreselijk naief, en ben ik bang dat ze daar helemaal geen behoefte aan heeft. Ik moet nodig met haar praten. Maar met allemaal vakanties, van ons allebei, komt het er maar niet van!

Ondertussen is mijn andere vriendinnetje, A., helemaal lief. As always, maar het mag ook wel eens opgeschreven worden. Zo! daar dan.
En ze gaat verhuizen. Naar Middelburg. Aargh. Doen alsof ze volwassen is enzo ;). Gek hoor, we zijn veel jaren niet heel close geweest, en nu is ze mijn maatje. En nu gaat ze weg! Ik ga dr natuurlijk opzoeken, en zij mij, maar dat is anders dan naast elkaar wonen. Ik moet nog maar zien hoe ik daar heelhuids door heen kom. (Zal wel lukken, daar niet van, maar stiekem mis ik dr nu al.)

Met vriendje Sean gaat het belabberd, en dat is kut. En ik voel me zxf3 machteloos. Ik ben bang dat hij vrienden kwijt raakt, als hij zo door gaat. Ik kan alleen maar hopen dat hij dat zelf ook in ziet, en mxedj dan een keer opbelt, in plaats van dat hij wacht op mijn telefoontje.

Verder denk ik nog elke dag aan Andreas. Is dat niet raar? Hij is nog steeds ontzettend belangrijk voor me en het voelt alsof hij constant overal aanwezig is. Zeg maar, in mijn hoofd. Maar nu komt het idiote. Toen hij nog leefde dacht ik in de verste verte niet zo vaak aan hem. En nu.. heb ik behoefte aan mijn broem.
Pff. Ik dacht dat het allemaal makkelijker zou worden, na verloop van tijd. En ja, ik ben minder vaak, en minder erg verdrietig. Maar ik ben er nog minstens net zoveel mee bezig als een jaar geleden. En en ik mis hem nog vaker. En het zou me niet eens heel erg verbazen als hij binnen zou komen lopen. (In eerste intantie dan, ik zou het wel raar vinden, na de eerste blijdschap, neem ik aan.)

Ik denk wel eens aan dat liedje, dat zeiknummer, 'kon ik nog maar even bij je zijn.. ik wil nog zoveel aan je vrahagen, wat doet het ongelofelijk veel pijn'.. maar zo is het wel.
Zijn dood is zo bepalend geweest voor hoe ik het afgelopen jaar veranderd ben. En soms ben ik trots op me zelf, maar soms weet ik het allemaal even niet meer. En dan mis ik hem.

Jeetje. Ik lees het terug en het lijkt alsof ik alleen maar met Andreas in mijn hoofd zit, maar dat is helemaal niet zo. Hij xeds er wel, maar niet aanwezig (does it make any sense?). Ik hoop altijd voor mensen dat zij iemand in hun leven hebben, die op zo'n manier belangrijk is. En dat die dan nog in leven is.

Hoe dan ook! Genoeg gezeur, ik ga genieten van deze mooie zomer avond. Verder hoop ik stiekem dat we maandag al naar Frankrijk kunnen (joehoe) maar ik ben bang dat het dinsdag wordt.

Dag lieve web-logmensen, ik hoop dat jullie een fijne vakantie hebben, ik wel in ieder geval, en ik zie er tegen op om weer naar school te moeten, na bijna driekwart jaar geen lokaal van binnen te hebben gezien. Spannend hoor! (En ik heb er ook wel zin in, eindelijk weer nuttige dingen leren, waar ik mijn hoofd mee kan vullen.)

Hello

Ik ben zolang niet op de beheer pagina geweest dat mijn adresbalk het adres niet automatisch aanvulde. En dat terwijl ik toch bxe9st veel te vertellen heb! Ten eerste! Jesus Christ Superstar is voorbij. Fijn voor de haters, minder voor mij. Ik heb schaamteloos zitten huilen, die allerlaatste voorstelling. Jawel! Ik was erbij, dankzij lieve Let.

En! Kok-Hwa Lie, aka apostel Thomas, herkent me. Jeej. Martin van der starre (ookwel Judas) NIET. Sukkel. Maar toch kan ie het. En! Ik heb wel Jezus zijn handtekening. Hoeveel mensen kunnen dat zeggen! En Kok-Hwa Lie speelt ook in the Wiz, die volgende maand uitkomt, dus dat is sxfaperleuk ja.

En hier dan toch maar een foto van Martin en mij. Want ja, hij kxe1n het wel.
Kijk maar

Ooh. En mijn eigenste pappa is geslagen. In het winkelcentrum, door een idioot, die nog ontkende ook. Hij heeft aangifte gedaan, en nu pas geen dikke lip meer. Ik vind het wel eng, dat er echt Stomme mensen bestaan. (Die komen toch alleen in sprookjes voor?)

Ennn verderrr even denken. Oja. Er is iemand zwanger. Al vier maanden. Ze is achttien. En en. Ik wil best meer vertellen, want het zit de hele tijd in mijn hoofd, maar weet niet of dat mag. Ten slotte heeft zij het mij ook niet verteld, maar heb ik het van haar moeder gehoord, die het donderdag pas te horen kreeg. Drama drama! Ze gaat samenwonen enzo. Helemaal leuk. Pff.

Ik heb mijn theoriecertificaat gehaald, voor de auto! Jawohl. Dus nu is het wel tijd voor mn praktijk. (Whahaha na twaalf lessen zeker, dacht het niet.)

Uhmm Ik heb een konijntje en een vliegje in mijn hoofd. Dat liedje, jeweettoch.

En misschien heb ik hyperventilatie (was de conclusie van de internist), maar dan moet ik weer naar de huisarts, en ik heb daar geen zin in. (Stom he)

Volgens mij was dat mijn afgelopen halve maand wel.

Vandaag heb ik bij de Albert Heijn gesolliciteerd. Je moet toch wat.

Vrienden

And I never thought I'd feel this way
And as far as I'm concerned
I'm glad I got the chance to say
That I do believe I love you

And if I should ever go away
Well then close your eyes and try
To feel the way we do today
And then if you can remember

Keep smiling, keep shining
Knowing you can always count on me, for sure
That's what friends are for
In good times, and bad times
I'll be on your side forever more
That's what friends are for

Well you came in loving me
And now there's so much more I see
And so by the way I thank you

Oh and for the times when we're apart
Well then close your eyes and know
The words are coming from my heart
And then if you can remember

Keep smiling, keep shining
Knowing you can always count on me, for sure
That's what friends are for
In good times and bad times
I'll be on your side forever more
That's what friends are for

Dank jullie wel, voor het beste verjaardagfeest in jaren.

Foto's!

Vandaag ging ik met Alet naar Amsterdam. Niet voor de lol ofzo, maar omdat ik nieuwe foto's moest laten maken voor het castingbureau waar ik sta ingeschreven. Het was een ramp! Vanaf het centraal station ging het helemaal mis met een enge buschauffeur en omleidingen en kapingen (in gedachte) en uren lopen (een half uur) in 32 graden hitte. Pfoe! Nou, aangekomen bij het castingbureau vonden ze het helemaal niet erg dat ik een UUR (ik schaamde me kapot) te laat was. We kregen water en een formulier, maar toen moest ik snel snel in de visagie en snel foto's laten maken, anders lag het shema te veel overhoop. Uiteindelijk was dat niet het geval omdat iemand later was gekomen en een ander eerder, dus sloot het allemaal bij elkaar aan. HOE DAN OOK, ik was super opgelaten (door het laat komen en het tijdschema enzo) en het was ontzettend warm. Na afloop kreeg ik wel een cd met de foto's mee naar huis. Maargoed, toen moesten we eerst die hete tram in, toen de trein, en weer een bus.

En toen kwam ik thuis, en zag ik de foto's, en vond ik dat ik ze wel verdiend had.

Klik hier

en hier!

O, en ik vond het superlief dat Alet al die ontberingen voor mij doorstond!

Ik lach, om niet te huilen

Vanmiddag was de herdenkingsdienst voor de moeder van Sean. Ik vond het knap, zoals Sean zich hield. Hij troostte zijn oma, en zijn tante. Hij troostte de meisjes die huilend in zijn armen vielen. En steeds met een glimlach, met droge ogen, en een rechte rug. Hij deed zoals zijn moeder, hij lachte om niet te huilen.
Arme arme ARME jongen. Ik vind het zxf3 ontzettend erg.
Zijn tranen komen nog wel. En alles wat ik kan doen is er voor hem zijn.
Maar dat lijkt zo verdomd weinig.

Hemelvaartskamp

- Heel veel mensen weer zien
- Heel veel lachen
- Voor het eerst dronken
- Lid worden van de Berenclub
- Na een stroef begin toch weer dikke maatjes met Lisa, dit jaar is ze tien geworden
- Heel veel regen
- Koud
- Elke avond kampvuur
- Flauwe grappen aanhoren en er hartelijk om lachen
- Van elke minuut genieten

Maar ook.
Het telefoontje van vriend Sean, zijn moeder is zaterdag doodgegaan aan een herseninfarct.
Pats boem terug in de werkelijkheid.
Wat is het leven af en toe een rotzooi.

Een jaar

Hoe anders begon ik 9 mei dan een jaar geleden. Vorig jaar plakten mijn wimpers aan elkaar van de tranen die 's nachts gekomen en gegaan waren. Vorig jaar bestond uit het regelen van dingen. De laatste Engelse les voor het examen. Vorig jaar scheen de zon, en ik had het koud. Vorig jaar feliciteerden en condoleerden mensen mij, op 9 mei. Vorig jaar was mijn hoofd leeg, en mijn lijf nog leger.

Ik ben mijn 18e jaar doorgekomen. Iets dat niet kon, gebeurde toch. Er ging een jaar voorbij. Er ging een jaar voorbij, en ik huilde en lachte. Er ging een jaar voorbij, langzaam, maar razendsnel.

4 mei ben ik naar het graf van Andreas geweest. Ik had er nooit zoveel mee, was er in totaal misschien vier keer geweest het afgelopen jaar. Maar het graf was veranderd. Er stond een bloodgood, een Japanse esdoorn. Het zag er gaaf uit. Dat vond ik het ergst. Dat Andreas het ook mooi had gevonden. Dat verdomme dat graf niet mooi was, omdat die verdomde naam op dat belachelijke graf stond.

Mijn lijf is niet leeg. Mijn hoofd ook niet. Ik huil, met beide.

Maar ik lach ook. Ik geniet. Met mijn lijf, met mijn hoofd. Het afgelopen jaar is niet te beschrijven. Ik heb me nog nooit zo alleen, en nog nooit zo geborgen gevoeld. Ik heb nog nooit zoveel verdriet gekend, maar waardeerde het geluk daardoor meer.

Ik heb eerder al eens geschreven: we missen Andreas allemaal, en ieder op een andere manier. Daar wil ik aan toevoegen: we leven allemaal op onze eigen manier verder. En ik denk, ik vind, dat ik dat op mijn manier best goed doe.

Vandaag zijn Adjuno en ik jarig. Ik ben 18 geworden, hij 3. De tijd stopt niet voor verdriet.
Gelukkig.

Andreas Lemmens

18 december 1978 - 4 mei 2005

In de zon

Vandaag pas ik op mijn bijna driejarige broertje, Adjuno. We hebben samen de hond uitgelaten, bloemen geplukt, met knikkers gegoocheld, en ik wilde net een broodje voor hem klaarmaken. Hij ging liever naar buiten. Begrijpelijk, fantastisch die zon. Ik bleef binnen, had zelf wel trek.

Na een minuut of wat zeult hij twee kleine plastic stoelen mee naar binnen. 'Nee, neem maar weer mee naar buiten', zeg ik. Hij: 'de zon schijnt'. Ik: 'Ja lekker he, zet de stoeltjes maar in de zon.' Op dat punt aangekomen staan we samen buiten, hij nog steeds met de stoeltjes in de handen. Hij kijkt me aan. 'Dat kan niet'. Hij kijkt alsof ik gek ben. 'Jawel, zet ze maar in de zon.' Hij kijkt me nog even aan, laat dan xe9xe9n stoeltje los, en tilt het andere ver boven zijn hoofd, richting de zon. 'Kan niet!' roept hij.

Domme ik. Natxfaxfarlijk kan dat niet!

Lente

Aaah er zit een heel groot.. beest in mn kamer!
Ik duik steeds weg en probeer het te ontwijken maar denk niet dat ik het nog lang volhoud..

Edit: Oh.. het is.. uit mijn raam gevlogen. Dus. De kust is weer veilig.

Rob van Groningen

Ik heb nooit les van hem gehad.
Andreas wel, en misschien mijn tante ook wel.
In ieder geval groetten we elkaar altijd.

Hij is gister overleden.
Beenmergkanker. En eigenlijk toch nog onverwacht, omdat het beter ging.
Ik hoorde het net.

En ik ben er vreemd door geraakt.

Ik ben Adinda

Ik word volgende maand achttien jaar. Ik ben gek op mijn familie en vrienden. Ik ben niet snel boos, maar als ik boos ben, is dat ook heftig. Ik houd van lezen, schrijven, films, fotograferen, zingen, acteren, musicals. Ik kan gelukkig worden van de geur die de lente heeft. Ik ga niet vaak uit, maar heb genoeg aan een avondje bioscoop, of uit eten gaan. Ik heb een lage weerstand. Ik ben snel moe. Als ik iets wil ga ik er voor. Ik heb dit jaar iets heftigs meegemaakt waardoor ik veranderd ben. Ik denk veel na. Mijn verdriet komt in golven. Mijn blijdschap ook. Mijn moeder is naast mamma een vriendin. Mijn vader is een echte pappa. Vaak laat ik mijn verstand voor mijn verlangens gaan, vaak ook niet. Ik geniet van kleine dingen, die stiekem heel groots zijn, zoals een knuffel of een hartelijke lach.
Dit ben ik.

Ik ben gisteren teleurgesteld door mijn oudste vriendin.
Ze werd achttien. We houden al ruim 17 jaar van elkaar.

Dan verwacht je toch dat ze me zou kennen.

Nou!

De pijn is dus nog steeds niet over.

Het is nu echter wel duidelijk dat het geen ontsteking is, omdat er geen ontsteking in mn bloed is gevonden. Toen werd geopperd dat het mijn maag was. Maar het maagdrankje hielp niet, dus nu zijn het mijn ribben, die ik overbelast (waarmee?) heb. (Ik heb vreselijke steken, over mijn hele ribbenkast, dus ook in mijn rug.)

Hoe dan ook. 11 mei ga ik naar een internist in het ziekenhuis.
Dat is niet alleen voor die steken.
Op mijn zesde ben ik twee keer geopereerd aan een A-typische microbacterixeble infectie (ofzo ). Ging allemaal goed. Maar! Sindsdien ben ik vaak ziek. En dan niet gewoon hoofdpijn of buikpijn, of keelpijn, (heel vervelend) maar dat allemaal, vaak nog gepaard met duizeligheid en/of koorts. Of iets anders. Hoe dan ook, ziek.

Nou ben ik niet een persoon die graag klaagt. Echt niet. Ik weet dat veel dingen veel leuker zijn als je er positief over denkt, en praat. Maar ik ben het allemaal behoorlijk zat. Ik ben zo ontzettend teleurgesteld in dat lichaam van me. Ik ben bijna achttien verdorie, niet 70. Is het mijn rugpijn niet, dan wel mijn heupen, mijn kuit, mijn enkel, mijn hoofd keel buik huid.

Maar wat ik zeg, ik ben niet iemand die graag klaagt. Liever niet. Ik voel me alleen een beetje alleen-ig.

au

Volgens de dokter heb ik een infectie in mn longvlies.
Het doet hoe dan ook HEEL VEEL pijn!

Dus. Au.

Verjaardag

Wow.

Ik ben mijn verjaardag vergeten.
14 februari, 2006.
Ik ben twee geworden.

(En inderdaad, wat was mijn eerste log schandalig slecht. Wist ik veel.)

Foto's

Sneeuw

Jaaa sneeeuw ik hou van sneeuw.

Mooi hxe8. Sneeuw.

Jesus Christ Superstar

Foto's! Jahoor! Ik gedroeg me als een idote groupie, maargoed, misschien ben ik dat ook wel.

Herodus! Ook wel bekend als Michael Diederich. Erg vriendelijke man.

Hier Pilatus en Annas, ofwel Jeroen Phaff en Rolf Koster. Met de laatste heb ik nog een heel gesprek gehad over de cd, en het feit dat niet alle nummers er op stonden. We vonden dat allebei niet kunnen.

Oeh! En apostel Thomas. Heeft in het verhaal niet een erg grote rol, maar spat van het podium af! Kok-Hwa Lie is zijn echte naam. Het is de linker, trouwens.

En hier hebben we Maria. Casey Fransisco, nog steeds met ietwat natte oogjes. Het zal ook niet niks zijn, avond na avond zo te breken. Ze was onder de indruk van het feit dat ik na al de derde keer nog een keer de voorstelling wilde zien.

Nu dan, last but certainly not least, Judas. Martin van der Starre. Pff. Ik kon geen zinnig woord uitbrengen. Het is dan ook wel de man die de Judas verbeeld die ik al jaren precies zxf3 in mijn hoofd heb zitten. Dat heb ik hem niet gezegd. Daarom moet ik wel nog een keer. Dat snappen jullie. Hij vroeg wel hoe ik heette, en vond mijn naam mooi. Toen hij vroeg welke van de drie voorstellingen die ik had gezien het beste vond, bleef ik verbaasd even stil. Ik zei hem dat elke voorstelling zo verschillend was dat ik daar echt geen antwoord op kon geven, maar dat het elke keer wel erg indrukwekkend was. Hij knikte en lachte. Poeh. Van hem twee foto's.

Hier zette hij, op mijn programmaboekje: Voor Adinda. Liefs, Martin van der Starre. Jaja! Ik koester, je begrijpt. Mijn Nederlands lijdt er wel onder. Nou ja, dat is dan zo.

Ik moet natuurlijk ook nog met Jezus (Dieter Troubleyn) en Kaiaphas (Bas Kuijlenburg) op de foto, om mijn verzameling compleet te maken. Ik mxf3et wel nog een keer, ik zei het al.

De afgelopen tijd

Ja. Hier een samenvatting van de afgelopen maand, mxe9t foto's. Ain't that great.

Natuurlijk, allereerst, Jesus Christ Superstar. Ik ben abnormaal verslaafd. Aan alles dat er ook maar enigzins mee te maken heeft. Ik ben gek. GEK zeg ik je. Voornamelijk op Judas. En zijn stem. En de band. Eh. Die met Martin van der Starre. JeWelste. Very nice. Ik heb hun cd en single besteld en ze KOMEN MAAR NIET. Maargoed. (Ik wil nog een keer naar JCS! En nog een keer en nog een keer en nog.. eh..)

Verder. Sneeuw! Hxe9xe9l vxe9xe9l. Nou ja, niet zoveel als op sommige andere plekken van het land, maar toch meer dan in weer andere plekken. Ik geniet.

En! Ik ben helemaal aan het experimenteren met foto's, enzo. Ik vermaak me. KLIK.

Zie hier, een kunstwerk!

(Het moet een hond voorstellen..)

Dat was het weer voor vandaag.

Daarnet

hielden mijn ouders spontaan een sneeuwballengevecht in de tuin.

Toulouse

Vandaag, tussen 8 en 11, heeft mijn lapjeskat haar laatste levenslicht gezien. Zes jaar oud, en moeder van twaalf.

Leven en dood

Het gaat goed met me. Denk ik. Zo voelt het in ieder geval, en dat is vaak een goed teken. Sinds kerst. Nee eerder al, sinds 18 december. Ik heb mijn verdrietige momenten. Verdorie, dat mag ook wel, hij was de grote broer die ik niet had. En nu niet meer. Tenminste, niet zoals ik het zou willen. Ik mis hem. Vaak, en tot diep van binnen. Maar veel vaker lach ik. Veel vaker denk ik met een glimlach terug. En vaker, veel vaker dan eerst, denk ik terug aan die vreselijke periode die begon op 3 mei, en nog steeds niet voorbij is.

Met verbazing constateer ik dan dat ik xe9cht mijn Havo diploma heb gehaald, ik examens heb gedaan drie weken nadat mijn wereld ondersteboven was gezet. Vol genegenheid herinner ik me dan de mensen die ons zxf3 geweldig hebben opgevangen, die stuk voor stuk deden wat hen goedleek, al was het voor hen ook niet makkelijk. Men zegt dat je bij nood je vrienden leert kennen. Wij kenden onze vrienden al, zo bleek in onze nood.

Er zitten veel gaten in de afgelopen negen maanden. Ik zou niet weten waar mijn zomer gebleven is. Maar het komt terug. Stukje bij beetje. Vreemd, dat al die maanden weg zijn, terwijl de nacht van 3 op 4 mei, en de hele vierde mei, nog helder in mijn hoofd verschijnen. Ik denk er over het ooit allemaal op te schrijven. Van de condoleance, of wake, zoals wij het noemden, staat me ook niet veel bij. Van de begrafenis herinner ik me de ruimte die overspoeld werd met liefde. En hoe ik daar stond te praten, vastbesloten niet te gaan huilen, dus met een glimlach, terwijl mijn mondhoeken alleen maar naar beneden trokken. En de zon, die zich de hele dag nog niet vertoont had, maar besloot tevoorschijn te komen toen we allen om het graf stonden te zingen, en te huilen. En dat het niet anders had moeten zijn.

Ik kan niet uitleggen wat Andreas voor me betekend(e). Ik hoop voor anderen dat zij ook zo'n band met iemand hebben.

Ik weet niet hoe ik om moet gaan met het verdriet van mijn oma, of met dat van Andreas' lief. Ik ben bang dat als ik het probeer, ik meegesleurd wordt, naar dat diepe verdriet. Ik kan hun verdriet alleen maar vergelijken met het mijne. Maar Andreas was niet mijn lief, niet mijn zoon, en dat is anders. We hebben allemaal verdriet om het zelfde, maar allemaal zo verschillend.

Ik ben veranderd, het afgelopen driekwart jaar. Ik voel me.. volwassener. Al is dat niet het goede woord, want wie weet hoe volwassen zijn voelt? Ik lees veel, voornamelijk onzin. Ik schrijf niet. Eigenlijk. Ik weet niet waarom niet. Het lijkt alsof alles wat ik schrijf nietig is vergeleken bij hoe ik me voel. Ik heb nachtmerries. Elke nacht, en als ik wakker wordt ben ik elke dag opgelucht over het feit dat niemand waarvan ik hou is doodgegaan die nacht.

Ik droomde laatst over hem. Dat gebeurt niet vaak, dat ik droom dat hij leeft. Wel dat we hem missen, of dat hij op reis is, of.. hoe dan ook er niet is. Maar hij was er, die nacht. En trots liet ik hem dingen zien, en vroeg ik advies, en zijn mening. Hij vond het superVET. En toen moest hij weg. Ik werd ontzettend kwaad. Ik zei dat hij het niet kon maken opnieuw weg te gaan, dat hij ons dat verdriet niet mocht aandoen. Dan kon hij beter wegblijven, omdat we dan niet elke keer afscheid hoefden te nemen. Beduusd zei hij dat hij er ook niks aan kon doen. En toen ging hij.

Nu ik dit schrijf lopen de tranen over mijn wangen. Stille tranen. Zomaar.

En toch, gek genoeg, gaat het goed met me. Ik voel me xe9cht goed. Ik leef. Ik mis Andreas als nooit tevoren. Dat wel. Maar hoe kan het ook anders. Hij was, hij is, mijn grote broer.

Vandaag..

.. heb ik gezwommen in de sneeuw
en gedanst in het water.

9 maanden

Mijn moeder zei het zo mooi. 'Hij is elke traan waard, maar ook elke lach.' En dat is hij.

Oh

En ik blijk ultratechnisch te kunnen zijn als ik mijn best doe. Ik ben daardoor bevorderd tot webmaster van GroenLinks in Huizen. Joehoe. Anyhow, vandaar tussen de websites die ik vaak bezoek http://www.groenlinks.nl/lokaal/huizen.

Pff. En nu is het alweer veel te laat en wil ik SLAPEN omdat ik niet meer echt wakker ben geweest sinds het 24-uurs dansfestijn van vorige week. Maar daarover later meer.

(whaa sorry voor de waardeloze logs lieve mensen, maar t is niet anders. inspiratiebronnen blijken uit te kunnen drogen.)

Tag

Jaaa kben getagd door Daniek en ik kom er niet onder uit. Hier gaat ie dan.

Vier baantjes die je in je leven hebt gehad:
1. Oppassen
2. Keukenhulp in restaurant
3. Receptioniste bij camping
4. Naar die vierde ben ik hard op zoek

Vier films die je niet vaak genoeg kunt zien:
1. Jesus Christ Superstar
2. Eternal sunshine of the spotless mind
3. Save the last dance
4. Lord of the Rings (voor het gemak maar alle delen)

Vier plaatsen waar je hebt gewoond:
1. Huizen
Saai he.

Vier tv-programma's waar je graag naar kijkt:
1. ER
2. Greys Anatomy
3. Friends (tijdloos, niet?)
4. Weerwolf Willem! (Is niet meer op tv, maar nog steeds geweldig, ook op DVD )

Vier landen waar je op vakantie ging:
1. Griekenland
2. Frankrijk
3. Italie
4. Deutschland

Vier websites die je dagelijks bezoekt:
1. www.google.nl
2. www.groenlinks.nl/lokaal/huizen
3. www.hotmail.com
4. www.sudesh.nl

Vier dingen die je graag eet:
1. Stokbrood met mozarella en tomaat en basilicum..
2. Drop
3. Indonesisch
4. Patat

Vier plaatsen waar je liever bent dan nu:
1. Londen (lijkt me leuk!)
2. Petra (in Griekenland)
3. Rome (omdat dat echt een keer mxf3et)
4. Sienna (daar is het fijn)

Vier loggers die je gaat taggen:

1. Alet (omdat zij ook weer eens mag schrijven)

Ehh. Verder weet ik niet wie hem wil en/of nog niet gehad heeft dus ik laat het hierbij.

X!

I carry your heart with me

by E. E. Cummings

i carry your heart with me (i carry it in
my heart) i am never without it (anywhere
i go you go,my dear; and whatever is done
by only me is your doing,my darling)

i fear
no fate (for you are my fate,my sweet) i want
no world (for beautiful you are my world,my true)
and it's you are whatever a moon has always meant
and whatever a sun will always sing is you

here is the deepest secret nobody knows
(here is the root of the root and the bud of the bud
and the sky of the sky of a tree called life;which grows
higher than the soul can hope or mind can hide)
and this is the wonder that's keeping the stars apart

i carry your heart (i carry it in my heart)

Ik vind het zxf3 lief!

School

Het is nu bijna rond. Ik ga weg van de middelbare school. En wat ben ik opgelucht!
Ik volg nog een paar lessen, waarin ik met een groepje samenwerk, ik wil het niet zomaar in de steek laten.

Dus ik ben druk bezig met een werkstuk voor Nederlands, een presentatie voor kunstgeschiedenis en een film voor Engels. Ja, een film. Ik heb toch wat ontdekt! Ik kan monteren. Echt waar. Met muziek en alles er bij. Ik vind me helemaal knap. (Al ga ik dat niet hard op zeggen, dat snap je.)

En uhm. Dat was het wel weer.
Ik heb maar een oninteressant leven.
Wie niet?

2006

En toen begon het nieuwe jaar wel erg stil.
Maar geen zorgen! Ik voel me goed, en doe leuke dingen.
Ik heb helemaal geen zin meer in school, en denk er serieus over volgend jaar een HBO-opleiding te beginnen.

Ooh en ik had het de afgelopen dagen ontzettend druk met het beluisteren van de uitgekomen cd van Jesus Christ Superstar, jeweettoch. Maar dat terzijde.

Ik maak 2006 het jaar van de lach, de hoop, en de liefde.