Normaal

Daarnet zat ik in de internationale trein van Duivendrecht naar Hilversum. Het was niet heel druk, maar de coupxe9 was ook zeker niet leeg. Rechts van me zaten twee Duitsers, daar achter een jongeman met een krant. Voor mij zat een ouder echtpaar. Achter mij een man met een meisje. Ik kon ze niet zien, maar hoorde het meisje zeggen dat de stoelen zo zacht waren en ze vroeg zich hardop af hoe lang de reis nog zou duren.

Nadat ik T-Mobile had lopen vervloeken omdat de verbinding van mijn mobiel weer eens weg viel, liep de man die achter mij zat naar voren. "Pardon, mag ik u iets vragen", vroeg hij het echtpaar voor mij, "zou ik even mogen bellen, ik ben mijn mobiel vergeten. Ik kan u ervoor betalen." Helaas had mevrouw haar telefoon uitstaan omdat ze net uit het vliegtuig kwam en meneer keek naar buiten. Hij probeerde het bij de krantlezende jongen. "Ik heb geen beltegoed." De Duitsers verstonden hem niet. Hij wilde het al opgeven en liep terug naar zijn plek toen ik hem mijn telefoon aanbood. Met een schuin oog keek ik op het schermpje en zag dat er gelukkig weer wat verbinding was, anders was het wel een heel loos aanbod geweest. 

De man belde, hing weer op, en had al wat kleingeld in zijn hand dat hij mij aanbood. Ik weigerde, natuurlijk.

Wat is dit voor rare wereld als we elkaar met zo iets makkelijks niet even willen helpen? Ik hoop van harte dat als ik ooit zonder mobiel zit ik gewoon mag bellen van iemand...