Minstens één keer op een dag raak ik even in paniek, over geld. Er zijn meer stressmomentjes op een dag, (help ik ga naar Thailand, bijvoorbeeld) maar dit is een ding waar ik heel veel bij voel en dat wil ik uit proberen te leggen.
Feit is namelijk dat ik nog geen baan heb. Dus geen inkomen. Ik leefde sinds mei (toen stopte mijn stageplek met mijn salaris van €125 p maand) van mijn spaargeld en de lening bij DUO (voorheen IB-groep) van €200 p maand die direct naar de hypotheek ging. Het was dus allemaal al geen vetpot, en werken naast mijn school/stage ging lichamelijk niet. Maar omdat ik sinds september geen schoolwerk meer heb (en dus geen lening meer), werd het zoeken naar een baan mijn dagbesteding. En dat viel nog niet mee. Ik ben een starter, die max 25u per week kan werken (volgens het uuweevee moet fulltime trouwens geen probleem zijn, ik zou het ze graag willen zien proberen). Bovendien kan ik niet langer dan 5 u per dag werken en vallen banen waarbij ik veel moet reizen of staan af. En in deze tijd waarin het stikt van de werkelozen, kun je als werkeloze starter beter niet te veel eisen stellen.
Dus goed, die baan schoot niet op en ik werd steeds depressiever van de afwijzingen. Toen kreeg mijn lief de vraag of hij in januari in Bangkok wilde werken. Nou wil ik al jaren naar Thailand en ik was van plan tijdens de volgende grote klus van mijn lief (die ik in juni pas verwachtte) te gaan. Nu werd dat dus januari en kunnen we er nog samen afsluiten met een vakantie ook. So far so good.
Maar. Ik heb geen inkomen. Maar ik ga dus wel naar Thailand. Van mijn spaargeld. Geld dat bedoeld was voor Thailand, maar steeds meer opraakte aan rekeningen en vaste lasten. En af en toe raak ik in paniek. Want straks is mijn geld op, maar de vaste lasten niet. Laatst had ik in de armen van mijn lief een grote huilbui omdat ik niet op zijn zak wil teren en dat toch doe (misschien had ik me daar anders over gevoeld als hij heel rijk zou zijn, maar misschien wel niet). Ik ben wanhopig op zoek naar iets dat ik de komende anderhalve maand nog zou kunnen doen. En ik hoop dat ik binnenkort wat beter adem kan halen.
Wat helemaal fijn zou zijn is als ik de komende tijd een baan vind voor wanneer ik terug ben uit Thailand. Zodat ik ongegeneerd kan genieten van het feit dat ik ga (en er bén, straks) zonder het gevoel te hebben dat ik het allemaal moet verantwoorden, al is dat vooral naar mijzelf toe..
Daar zou ik het ook heel benauwd van krijgen, iedereen trouwens denk ik. En om in deze tijd een baan te vinden, is al helemaal lastig. Ik merk het bij mijn schoondochter ook. Ik kan je alleen maar veel sterkte en geluk wensen. Maar probeer in ieder geval in Thailand te genieten, hoe moeilijk het ook zal zijn.
BeantwoordenVerwijderenIew, kan me voorstellen dat dat helemaal niet fijn voelt. Zelf heb ik nu een uitkering maar daar kan ik onmogelijk zelf van rondkomen. Dus mijn lief moet me onderhouden en daar baal ik echt van. Probeer er maar zo min mogelijk over na te denken en te genieten van het feit dat ik een partner heb met een normaal inkomen, anders waren de problemen nog groter.
BeantwoordenVerwijderenJouw gevoel en angsten kan ik me erg goed voorstellen. Het zou ook bij mij als een zwaard van Damocles boven het hoofd hangen :S
BeantwoordenVerwijderenHoud je rustig! Probeer je niet teveel zorgen te maken over de toekomst. Je leeft nu.
Liefs!
ik ken het gevoel, het maakt je heel angstig. Ik hoop dat je snel een oplossing vindt
BeantwoordenVerwijderenLijkt me een heel lastige situatie om in te zitten. Sterkte hoor. En hopelijk vind je snel iets wat bij je past.
BeantwoordenVerwijderent komt goed... XX
BeantwoordenVerwijderenIk kan me goed voorstellen dat je absoluut niet in zo'n situatie wilt zitten. Ik zou het ook vreselijk vinden om van een ander afhankelijk te zijn... Maar bedenk een ding: het feit dat je die huilbui hebt gehad toon aan dat je het niet van zelfsprekend vind en juist heel erg waardeerd. :) En dan lijkt het mij voor je lief ook een stuk makkelijker.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat je snel een baan zult vinden; ze zijn gek als ze jou niet aannemen meis, want je bent een van de meest harde werkers die ik ken!