Niets om jaloers op te zijn

Terwijl mijn lief in Maleisië hard aan het werk was, plande ik de dagen zonder hem ook goed vol zodat ik hem zo min mogelijk zou hoeven missen. Nou bleek ik hem alsnog verschrikkelijk te missen, en werd ik bovendien erg moe van al die activiteiten naast het huishouden dat ik opeens in mijn eentje leidde. Respect voor de mensen mét kinderen die dit ook in hun eentje doen, soms met een nog veel langer (en soms permanent) afwezige (ex-)partner!

Anyhow, naast al die activiteiten op mijn agenda bleef er genoeg lege tijd over die ik besloot te vullen met onder meer 'Ghost Whisperer'. Een televisieserie over een vrouw die geesten kan zien en ze helpt 'het licht in te gaan'. Er is een hoop dat ik zou willen en kunnen zeggen over wat ik geloof over dood en leven, maar dat bewaar ik voor een andere keer. De hoofdrolspeelster in de serie heeft een buitengewoon lieve, attente en begripvolle echtgenoot. Buiten dat ik daardoor de afwezigheid van mijn lief extra voelde, was ik ook af en toe jaloers, om dat ontzettend attente en romantische fictieve karakter in een suffe serie.

Mijn lief kwam zondag thuis. Minutenlang naar elkaar kijken, elkaar urenlang vasthouden, dagenlang op wolken lopen. Ik had mijn gebruikelijke huilbui en ontzettende onzekerheid en terwijl ik moeite had met uitleggen waarom ik zo van streek was, hield hij me vast en liet me huilen.

Vandaag voelde ik me ziek. En na alle emotie van de afgelopen week, de vermoeidheid van de afgelopen maanden, is dat natuurlijk niet zo raar. Dus terwijl mijn lief de werkkamer aan het verbouwen was trok ik me terug op de bank met Ghost Whisperer. En ineens zag ik het. Het sloeg me recht in mijn hart. En toen ik naar de werkkamer liep om hem te zeggen hoe blij ik met hem was, was hij met ontbloot bovenlijf aan het werk, meezingend met de muziek die opstond.

Opeens was ik zó ontroerd en voelde ik zóveel liefde voor die man, die daar half bloot, gebruind door de zon, in ons huis aan het werk was dat ik gigantisch begon te huilen. Ik was moe, voelde me ziek en was de afgelopen weken zo onzeker geweest, maar ik huilde alles eruit en alleen liefde bleef over. En hij hield me vast. En hij is zo begripvol, lief en attent als ik me maar zou kunnen wensen. Maar boven alles is er liefde. Van hem voor mij, van mij voor hem, van ons. En dat maakt ons rijk en geeft me het gevoel dat we samen de wereld aankunnen. Wat wil een mens nog meer? Niets toch zeker.

Your Body Is A Wonderland - John Mayer