Lief dagboek.
Soms lukt het me. Dan vind ik zijn humor alleen maar vreselijk vervelend en zijn knuffels slijmerig. Zijn complimenten onecht en zijn charmantheid achterbaks. Zijn muziek is onuitstaanbaar en zijn lach weerzinwekkend. Tot ik hem zie. Dan maken zijn humor en knuffels, zijn complimenten en het charmante, zijn muziek en lach, dat ik de rest van de dag, week zelfs, alleen aan hem kan denken.
Maar hij denkt aan haar. Hoe krijgt ze het voor elkaar.
Ik heb er geen zin meer in. In verliefd zijn. Het voelt alsof mijn eerste jaar tot nu toe alleen om hem heeft gedraaid. Het is vermoeiend en vervelend en tijdrovend en geweldig.
En hij xeds leuk. En ik wxe9xe9t dat hij mij ook leuk vindt, ik ben een vriendin. En ik wil dat hij gelukkig is. Als hij dat met haar is, als hij zo verliefd is op haar als ik op hem, dan moet ik me daar bij neer leggen.
Dan leg ik me daar bij neer.
Liefs, Soraya.
Inderdaad niks. En ja sorry daar was ie.
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven! Het is niet autobiografisch, of wel?
BeantwoordenVerwijderenik vind het wel leuk
BeantwoordenVerwijderenSoms is het kut. Soms is het hemels. Het is raar, dat is het
BeantwoordenVerwijderenHet maakt je onzeker en dat is nog het ergste van allemaal. Wel shit voor je als dit autobiografisch is... :(
BeantwoordenVerwijderenOohhh.. bahh...
BeantwoordenVerwijderenVerliefd zijn.. het is iets ontzettend dubbels, de ene dag vind je het HEERLIJK en de volgende dag is het weer zo ontzettend moeilijk.. heel ingewikkeld,
BeantwoordenVerwijderensucces als het [inderdaad] iets uit je eigen leven is
Liefs, Elise